سندرم تیتز چیست ؟
- Home
- سندرم تیتز چیست ؟
یک نوع خاص کوستوکندریت سندرم تیتز نام دارد. در این وضعیت درد همراه کوستوکندریت با ورم غضروف دنده نیز همراه است.
ورم سندرم تیتز دستکم به یکی از چهار دندۀ فوقانی آسیب میزند، که معمولاً شامل دندۀ دوم یا سوم است.
در حالی که درد همراه کوستوکندریت میتواند به مرور زمان تسکین یابد، ورم ناشی از سندرم تیتز در برخی از مردم ادامه پیدا میکند.
اگرچه دکترها میزان شیوع این اختلال را تعریف نکرده اند، آنها این بیماری را اختلال نادری تلقی می‌کنند. گذشته از درد و ناراحتی، این اختلال نمیتواند اثرات مضر درازمدت دیگری ایجاد کند.
سندرم Tietze برای اولین بار در سال 1921 توصیف شد. علت آن ناشناخته باقی مانده است. این به عنوان یک علت درد قفسه سینه غیر معمول در ورزشکاران و غیر ورزشکاران دیده می شود.
غالباً پزشکان مراقبت های اولیه اولین خطی هستند که با این وضعیت مواجه می شوند و باید ارجاع زودهنگام به متخصصان توانبخشی را برای تسریع بهبودی و بازگشت به فعالیت اولیه در نظر بگیرند.
این بیماری به دلیل التهاب خوش خیم بالارونده در مسیر غضروف های دنده ای ایجاد می شود و می تواند منجر به درد قفسه سینه و مشکلاتی از قبیل تورم و تندرنس در دنده های بیمار گردد.
در خانم ها هم شایع تر از مردان است و ممکن است با درد ناشی از سکته قلبی اشتباه گرفته شود.
این سندرم دارای یک درد غیر معمول قفسه صدری است که ممکن است با دردهای احشایی اشتباه شود. در محل اتصال یک یا چند غضروف دنده ای ,غالبا یکطرفه ,به استرنوم تورم وجود دارد.
نمونه های تهیه شده از نقاط گرفتار نشان دهنده فیبروز التهابی مزمن میباشد.ممکن است این سندرم به دلیل سرفه های مزمن باشد.
در بعضی مواقع تزریق تریا مسینولون به درون ضایعات سبب درمان میشود. این سندرم را میتوان با عدم وجود علایم التهابی از سایر التهابهای شایعتر دنده ای –غضروفی افتراق داد.
سندرم تیتز می تواند حاد یا مزمن باشد. در بیشتر موارد، علائم پس از 1 تا 2 هفته خود به خود برطرف می شوند.
سندرم تیتز به دلیل جهش در ژن MITF ایجاد می شود. این ژن دستورالعمل هایی را برای ساخت پروتئینی ارائه می دهد که در رشد، بقا و عملکرد انواع خاصی از سلول ها نقش دارد.
مولکول‌های پروتئین MITF به یکدیگر یا با پروتئین‌های دیگری که ساختار مشابهی دارند متصل می‌شوند و یک واحد دو پروتئینی (دایمر) ایجاد می‌کنند.
دایمر به مناطق خاصی از DNA متصل می شود و به کنترل فعالیت ژن های خاص کمک می کند. بر اساس این عمل، پروتئین MITF فاکتور رونویسی نامیده می شود.
شایع ترین علامت سندرم تیتز درد است، عمدتاً در قفسه سینه، اما می تواند به شانه و بازو نیز منتشر شود.
این درد به صورت درد، گیر کردن، عصبی، تیز، مبهم و حتی به عنوان «درد گاز» توصیف شده است. گزارش شده است که علائم سندرم تیتز با عطسه، سرفه، استنشاق عمیق و فعالیت فیزیکی کلی تشدید می شود.
حساسیت و تورم مفصل آسیب دیده از علائم مهم سندرم تیتز است و این بیماری را از کوستوکندریت متمایز می کند.
همچنین پیشنهاد شده است که ناراحتی می تواند به دلیل محدودیت حرکت شانه و سینه تشدید شود.
سندرم تیتز با درد موضعی خفیف تا شدید و حساسیت در یک یا چند دنده از چهار دنده فوقانی مشخص می شود. دنده های دوم یا سوم اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند.
در بیشتر افراد، غضروف تنها یک دنده تحت تأثیر قرار می گیرد. تورم دوکی شکل سفت در غضروف دنده آسیب دیده ایجاد می شود. درد دردناک، گیر، تیز، مبهم یا عصبی در این ناحیه رخ می دهد.
گاهی اوقات درد ممکن است گسترش یابد و بر گردن، بازوها و شانه ها تأثیر بگذارد. قرمزی (اریتم) و گرمی ناحیه آسیب دیده ممکن است وجود داشته باشد.
شروع درد ممکن است تدریجی یا ناگهانی باشد و ممکن است شدت آن متفاوت باشد.
درد همراه با سندرم تیتز ممکن است به دلیل عطسه، سرفه یا فعالیت یا ورزش شدید بدتر شود. درد معمولاً پس از چند هفته یا ماه کاهش می یابد، اما تورم ممکن است ادامه یابد.
در حالیکه کاندیدای کوستوکندریت و سندرم تیتز اغلب به عنوان نام های مختلف برای یک وضعیت در نظر گرفته می شوند، یکی از ویژگی های است که بین آنها متمایز است.
سندرم کوستوکندریت و تیتز هر دو ناشی از التهاب اتصالات کیستو هیدرولیستی دنده ها یا اتصالات کاندرواساریون دیواره سینه قدامی است.
هر دو حالت با حساسیت به لمس غضروف های غضروفی، غضروف هایی که جناغ (یعنی سینه) و انتهای دنده ها را متصل می کنند مشخص می شود.
با این حال، تورم محلی با سندرم تیتز و بدون تورم با کتوکوردریت وجود دارد. این تفاوت اصلی است.
کوستوکندریت:
علل سندرم تیتز تا سال (2021) به طور قطعی شناخته نشده است.
تغییرات التهابی ناشی از استفاده بیش از حد مشکوک است. به گفته برخی از نویسندگان، “انسداد” مفاصل پشت مهره ای مرتبط وجود دارد.
علت دقیق سندرم تیتز مشخص نیست. با این حال، محققان معتقدند که این ممکن است نتیجه صدمات جزئی به دنده ها باشد.
جراحات ممکن است در اثر:
سندرم تیتز معمولا کودکان بزرگتر و بزرگسالان جوان را تحت تاثیر قرار می دهد. بیشتر موارد قبل از 40 سالگی و اغلب در دهه دوم یا سوم زندگی رخ می دهد.
اگرچه نادر است، اما سندرم تیتز در نوزادان، کودکان یا افراد مسن گزارش شده است. مردان و زنان به تعداد مساوی مبتلا می شوند. بروز یا شیوع دقیق این اختلال ناشناخته است.
در تصویر اشعه ایکس چندان مشخص نیست و حتی با یک مطالعه می تواند طبیعی باشد.
لایه بندی پریوستال در انتهای قدامی دنده استخوانی رخ می دهد و دنده نسبتاً ضخیم می شود. بنابراین فضای بین دنده ای باریک می شود.
متعاقباً، بخش‌های استخوان و غضروف دنده با هم ادغام می‌شوند و یک استئوآرتروز تغییر شکل‌دهنده در مفصل دنده-استرنال ایجاد میشود که گاهی اوقات با رشد استخوان قابل توجهی همراه است.
از آنجایی که آزمایش خاصی برای سندرم Tietze وجود ندارد، پزشکان معمولاً می خواهند در مورد علائم شما بدانند.
پزشک شما احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام می دهد که می تواند شامل فشار دادن به سینه شما باشد. آنها همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای رد موارد دیگر سفارش دهند.
این آزمایشات ممکن است شامل اشعه ایکس، سونوگرافی، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)، بیوپسی یا الکتروکاردیوگرام برای مشاهده فعالیت الکتریکی در قلب شما باشد.
این روند از چند هفته تا چند سال طول می کشد و اغلب با بهبودی خود به خود به پایان می رسد.
در تشخیص افتراقی سندرم تیتز، لازم است نه تنها بیماری های روماتیسمی، تروما، بلکه آسیب شناسی سیستم قلبی عروقی، به ویژه بیماری عروق کرونر قلب، و همچنین بیماری های سایر اندام های داخلی نیز حذف شود.
بیشتر اوقات، درد قفسه سینه و لمس درد دنده های فردی، مربوط به محلی شدن درد خود به خود، در صورت عدم وجود علائم هیپرتروفی غضروف دنده ای، تظاهر یک بیماری خوش خیم دیگر – کندریت استخوان است.
درد در پروسه زیفوئید جناغ جناغی که با فشار روی آن تشدید می شود، ممکن است نشانه ای از زیفوئید ایدالژیای جدا شده باشد.
تأثیر ویتامین D در ایجاد سندرم تیتز نیز مورد بحث قرار گرفته است.
داده های علمی نامشخص است.
ویتامین D بر متابولیسم فسفات و کلسیم در بدن تأثیر می گذارد و نقش مهمی در معدنی سازی و در شکل گیری و بازسازی استخوان ها دارد.
با این حال، این واقعیت که مصرف ویتامین D می تواند تأثیر مثبتی بر سندرم تیتز داشته باشد، هنوز از نظر پزشکی قابل قبول است.
با این حال، اگر ویتامین D در دوز صحیح مصرف شود، عوارض جانبی کمی وجود دارد و ارزش امتحان کردن را دارد. متابولیسم استخوان شما از شما تشکر خواهد کرد.
در صورت عدم وجود موارد منع مصرف، ارتوپدهای فرانکفورت از Lumedis مصرف روزانه 1000 واحد ویتامین D را برای درمان سندرم تیتز توصیه می کنند.
رژیم درمانی عمومی برای سندرم تیتز عبارت اند از:
در بعضی موارد، درد ممکن است به خودی خود و بدون درمان برطرف شود.
ارائه دهنده خدمات درمانی؛ برای کمک به تسکین درد، ممکن است داروهای ضد دردی چون داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی بدون نسخه (OTC) (NSAIDs) را توصیه کند.
سایر روش های درمانی احتمالی درد و التهاب مداوم؛ شامل: تزریق استروئید برای کاهش تورم یا تزریق لیدوکائین در محل آسیب دیده برای کاهش درد است.
اگرچه تورم ممکن است به مدت طولانی تری ادامه یابد، اما درد ناشی از سندرم تیتز معمولاً طی چند ماه بهبود می یابد. البته بعضی اوقات شرایط می تواند برطرف شود و سپس عود کند.
در موارد شدید که درمان های محافظه کارانه به کاهش درد و تورم کمک نمی کنند، برای برداشتن غضروف اضافی از دنده های آسیب دیده ممکن است عمل جراحی انجام شود.
آخرین نظرات