شانه جدا شده چیست و راه های درمان آن
- Home
- شانه جدا شده چیست و راه های درمان آن
شانه جدا شده Separated shoulder صدمه‌ای به رباط‌هایی است که استخوان یقه (ترقوه) شما را به تیغه شانه نگه می‌دارد. در یک شانه خفیف جدا شده، ممکن است رباطها فقط کشیده شوند. در صدمات شدید، ممکن است رباطها پاره شوند.
در بیشتر افراد، شانه جدا شده معمولاً نیازی به جراحی ندارد. در عوض، درمان محافظه کارانه – مانند استراحت، یخ و تسکین دهنده درد – اغلب برای تسکین درد کافی است.
بیشتر افراد پس از جدا شدن از شانه در طی چند هفته عملکرد کامل شانه خود را بازیابی می‌کنند.
جداشدگی شانه بر اساس شدت آسیب و موقعیت استخوان های جا به جا شده طبقه بندی می شود. جداشدگی شانه از نوع 1 تا 6 دسته بندی می شود:
ممکن است بیماران درگیر جداشدگی نوع 2 در محل آسیب دچار یک برآمدگی کوچک شوند.
علايم و نشانه هاي زير در ارتباط با شانه جدا شده مي باشد:
تورم، بريدگي يا کبودي ممکن است در قسمت بالاي شانه وجود داشته باشد.
در موارد شديد شانه جدا شده برآمدگي مشخصي در قسمت فوقاني شانه ديده مي شود که ناشي از قرارگيري نادرست ترقوه (استخوان کلاويکل) بر اثر ضربه سقوط بر روي بازوي آسيب ديده مي باشد.
تندرنس يا درد در محل اتصال يا مفصل بين ترقوه و شانه احساس مي شود. تندرنس در محل مفصل آکروميوکلاويکلار به وجود مي آيد.
اگر آسيب عصبي ايجاد شود، ممکن است در بازوي آسيب ديده بي حسي يا ضعف عضلاني ديده شود. در صورت بروز چنين علايمي حتما به پزشک مراجعه کنيد.
در موارد شديد محدوديت حرکتي در شانه ديده مي شود.
شانه جدا شده در اثر وارد آمدن صدمه به رباط‌هایی ایجاد میشود که استخوان ترقوه (کلاویکل) را به تیغه شانه متصل میکند.
در یک شانه جدا شده در حالت خفیف، ممکن است رباطها فقط کشیده شوند. در صدمات شدید، ممکن است رباطها پاره شوند.
در بیشتر افراد، شانه جدا شده معمولاً نیازی به جراحی ندارد. در عوض، درمان‌های خانگی – مانند استراحت، یخ و داروهای تسکین دهنده درد – اغلب برای تسکین درد کافی است.
بیشتر افراد پس از مواجهه با جدا شدگی شانه در طی چند هفته عملکرد کامل شانه خود را بازیابی می‌کنند.
تعدادی از عوامل خطر بروز شانه جدا شده عبارتند از:
این عارضه اغلب در نوجوانان و جوانان اتفاق می افتد. شاید به این دلیل که افراد جوان مشارکت بیشتری در ورزش های خشن دارند.
بیشتر افراد با درمان‌های حمایتی کاملاً بهبود می‌یابند. با این وجود در صورت رخداد موارد ذیل، احتمال ادامه یافتن درد شانه وجود دارد:
اغلب تشخیص جدایی شدید شانه از شکستگی یکی از استخوان های شانه، آسیب روتاتور کاف، پارگی لیگامان نگهدارنده شانه یا جایجایی شانه (حالتی که طی آن قسمت فوقانی بازو (هومروس) از مفصل شانه خارج می گردد) سخت می باشد.
علایم جدایی شدید شانه شامل درد شدید، کاهش میزان حرکت یا انگشتان سرد و کرخت می باشد.
در برخی موارد آسیب شدید شانه ممکن است علایمی نظیر درد خفیف یا کاهش میزان حرکت بروز دهد.
افراد مبتلا به آسیب شانه اغلب نیازمند معاینه پزشک و تصویربرداری اشعه ایکس می باشد. تندرنس خفیف و کبودی محدودی ممکن است در قسمت فوقانی شانه دیده شود.
اگر این علایم با یخ، استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (موترین) از بین رود، احتمال ایجاد مشکلات جدی و مزمن بسیار کم است.
درد شدید، انگشتان سرد یا بی حس شده، کاهش حرکت مداوم و شدید و بدشکلی شانه نشانگر آسیب جدی شانه می باشد. در صورت وجود این علایم و نشانه ها، فرد باید جهت تشخیص و درمان به مرکز اورژانس بیمارستان مراجعه کند.
سرعت بهبودی به جدی بودن آسیب شانه بستگی دارد. جدا شدگی شانه می تواند در یک دوره 6 هفته ای بهبود یابد.
بهبودی در رفتگی مفصل شانه شاید بیشتر، تقریبا 3 تا 12 هفته، طول بکشد. اما این مدت زمان ها فقط تخمینی است. هر فرد با سرعت متفاوتی بهبود می یابد.
برخی نشانه ها مانند سفتی می تواند برای مدتی باقی بماند. جدا شدگی شانه می تواند یک برآمدگی دائمی اما بدون درد روی شانه بر جای بگذارد.
زمانی که علائم حاد از بین بروند، احتمالا پزشک از فرد می خواهد تا توانبخشی را آغاز کند.
این کار باعث می شود عضلات شانه قوی تر شوند و انعطاف بیشتری پیدا کنند. هم چنین به بهبودی و کاهش احتمال آسیب های مجدد شانه کمک می کند.
فرد معمولا با تمرینات کششی ملایم شروع می کند که با بهتر شدن وضعیت او، شدید تر خواهد شد. اما ورزش را نباید پیش از صحبت با پزشک آغاز کرد.
برای انجام هر کاری، نباید عجله کرد. برای بازگشت به ورزش، این کار را باید به آرامی انجام داد.
اگر فرد بیس بال بازی می کند، بهتر است با پرت کردن توپ شروع کند و این کار را تا پرتاب با سرعت ادامه دهد.
افرادی که ورزش های برخوردی انجام می دهند، باید به ویژه مراقب باشند که پیش از آغاز دوباره ورزش کاملا بهبود یابند.
فرد نباید به سطح پیشین فعالیت جسمی خود برگردد تا زمانی که:
بتواند شانه مصدوم خود را به اندازه شانه سالم آزادانه حرکت دهد.
شانه مصدوم به اندازه شانه سالم، قوی باشد.
اگر فرد پیش از بهبودی از شانه خود استفاده کند، احتمال بروز آسیب دائمی وجود دارد. بازگشت زود هنگام به بازی ارزش خطر ناتوانی مادام العمر را ندارد.
در رادیوگرافی ساده رخ که از مفصل شانه تهیه میشود هم ممکن است تشخیص دررفتگی به سادگی امکان پذیر نبوده و مشکل بیمار از نظر پنهان بماند.
به همین خاطر در مواردی که پزشک معالج به دررفتگی شانه مشکوک است رادیوگرافی را به طریقه مخصوصی انجام میدهد.
در این نوع عکسبرداری، بیمار ابتدا بازوی خود را تا میتواند از تنه دور میکند و سپس اشعه ایکس از جهت زیر بغل بیمار به سمت شانه تابانده میشود.
به این نوع عکسبرداری Axillary view میگویند. البته برای بیمار با دررفتگی ممکن است بالا بردن بازو مشکل بوده و نیاز به تهیه رادیوگرافی در جهت های مایل پیدا شود.
مشابه با ساير مشکلات استخواني و مفصلي، اولويت اول جلوگيري از آسيب اضافي و کاهش درد با استفاده از بي حرکت سازي مفصل و استفاده از يخ مي باشد.
اسلينگ شانه اي جهت بي حرکت سازي بسيار مناسب مي باشد.
به کارگيري يخ سبب کاهش تورم ناحيه مي گردد. يخ سبب کاهش درد و تسريع بهبودي مي گردد.
کيسه يخ موثر خانگي را مي توان با پر کردن کيسه پلاستيکي بزرگي با تکه هاي يخ ساخت. کيسه يخ را داخل حوله يا پارچه اي قرار دهيد و سپس روي شانه قرار دهيد.
کيسه هاي يخ زده سبزيجاتي مانند لوبيا را نيز مي توان به عنوان کيسه هاي يخي که توان هم شکلي با شانه دارند، به کار برد.
اگر پوست به طور کامل بي حس گردد يا احساس سوزش ايجاد گردد، بايد کيسه يخ را برداشت. بعد از ۱۰ تا ۱۵ دقيقه و گرم شدن پوست، کيسه يخ مجدد استعمال مي شود.
يخ بايد هر ساعت به ميزان ۱۵ تا ۲۰ دقيقه يا به ميزان تحمل فرد استفاده شود.
در اغلب جداي هاي شانه، يخ بايد ۴۸ ساعت اول استفاده شود.
پزشک ممکن است به محض اتمام درد، تعدادي تمرين ورزشي مثل کشش و کار با وزنه هاي سبک را توصيه کند.
داروهاي بدون نسخه ممکن است تجويز شود.
استامينوفن ( تيلونل) يا ايبوپروفن (موترين) يا داروهاي مشابه را مي توان جهت جلوگيري از درد يا تورم استفاده کرد.
به محض توقف درد ممکن است فيزيوتراپي آغاز گردد. لازم به ذکر است که تمرينات بازتواني بعد از چندين جلسه ويزيت توصيه مي شود.
پارگي کامل ليگامان آکروميوکلاويکولار ممکن است به ترميم جراحي نياز داشته باشد. جراحي مي تواند به روش باز يا آرتروسکوپي ( با استفاده از برش و دوربيني کوچک )
پروسيجر Weavver Dunn مداخله جراحي قابل استفاده براي آسيب هاي شديد جدايي ليگامان آکروميوکلاويکولار مي باشد.
تراش و برداشتن قسمت انتهایی استخوان ترقوه جهت جلوگیری از ساییده شدن آن به تیغه شانه.
ترمیم و اتصال مجدد رباط‌های پاره شده به قسمت انتهایی استخوان ترقوه. این جراحی میتواند مدت‌ها پس از وقوع آسیب نیز انجام شود اما اگر مدت بسیار طولانی از آسیب گذشته باشد ممکن است برای ترمیم رباطها به پیوند بافت نیاز باشد.
آخرین نظرات