سندروم تورت یا سندروم توره چیست ؟

  • Home
  • سندروم تورت یا سندروم توره چیست ؟

دسته بندی ها

نوبت گیری

نام(ضروری)
YYYY slash MM slash DD
سندروم تورت یا سندروم توره چیست ؟

سندروم تورِت (به انگلیسی: Tourette’s syndrome) یک عارضه عصبی است که به وسیله ترکیبی از حرکات و صداهایِ ناخواسته که به آن‌ها تیک (Tic) می‌گویند، توصیف می‌شود. این گونه حرکات تحت کنترل فرد نیست.
حرکات کلیشه‌ای پریدن یا رقصیدن، بیش‌فعالی و اختلالات یادگیری علایم شاخص این سندروم محسوب می‌شوند. شروع این اختلال قبل از ۱۶ سالگی و معمولاً در ۵ سالگی است.

تیک‌ها عموماً خطری برای سلامتِ عمومیِ فرد محسوب نمی‌شوند، هر چند تیک‌های حرکتی مانند تکان دادن سَر می‌تواند دردناک باشد.
با این وجود، کودکان و بزرگ‌سالانی که دچار نشانگان تورت هستند، ممکن است مشکلاتی مانند دوری از جامعه، خجالت و کمبود اعتمادبه‌نفس را تجربه کنند.

از جمله افراد مشهوری که به این بیماری مبتلا می‌باشند می‌توان بیلی ایلیش ترانه‌سرا و خواننده معروف آمریکایی را مثال زد.

انواع تیک ها

دو نوع تیک وجود دارند – حرکتی و صوتی:

  • تیک های حرکتی
    تیک های حرکتی حرکات بدن هستند. نمونه هایی از تیک های حرکتی شامل چشمک زدن ، بالا انداختن شانه ها ، یا تکان دادن دست است.
  • تیک های صوتی
    تیک های صوتی صداهایی هستند که فرد با دهان خود تولید می کند. از جمله تیک های صوتی می توان به زمزمه کردن ، صاف کردن گلو ، یا داد زدن یک کلمه یا عبارت اشاره کرد.

تیک ها می توانند ساده یا پیچیده باشند:

  • تیک های ساده
    تیک های ساده فقط چند قسمت از بدن را درگیر می کند. از نمونه تیک های ساده می توان به چپ کردن چشم ها یا بو کشیدن اشاره کرد.
  • تیک های پیچیده
    تیک های پیچیده معمولاً چندین قسمت مختلف بدن را درگیر می کنند و می توانند دارای الگو باشند. مثالی از تیک پیچیده این است که هنگام حرکت تند دست ، سر را تکان می دهد و سپس به بالا می پرد.

دلایل ابتلا به سندروم تورت

علت اصلی ابتلا به سندروم تورت دقیقا مشخص نیست. این سندروم اختلال پیچیده‌ای است که ممکن است ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی باشد.
مواد شیمیایی مغز که پالس‌های عصبی را منتقل می‌کنند (انتقال‌دهنده‌های عصبی)، مانند دوپامین و سروتونین، ممکن است در ایجاد این سندروم نقش داشته باشند.

عوامل خطر

از عوامل خطر ابتلا به سندروم تورت باید به موارد زیر اشاره کرد:

سابقه خانوادگی: اگر کسی از اعضای‌ خانواده به سندروم تورت یا اختلال‌های دیگر تیک مبتلا بوده باشد، خطر ابتلا به سندروم تورت افزایش می‌یابد.
جنسیت: مردها ۳ تا ۴ برابر بیشتر از زنان احتمال دارد که به سندروم تورت مبتلا شوند

علائم سندروم تورت

مهم ترین نشانه این اختلال تیک است. برخی از این تیک ها خیلی خفیف بوده و جلب توجه نمی کنند. برخی دیگر بیشتر رخ می دهند و مشخص ترند. اضطراب، هیجان، بیماری یا خستگی این تیک ها را بدتر می کنند.
هر چه این تیک ها شدیدتر باشند، آزاردهنده تر خواهند بود و زندگی اجتماعی و کاری فرد را نیز تحت تاثیر قرار می دهند.

نوبت گیری دکتر سیامک مرادی فوق تخصص درد

دوره و روند سندروم تورت چگونه چیست؟

تیک ها پس از ایجاد شدن در طول زمان با نوع، فرکانس، مکان و شدت متفاوت ظاهر می شوند.

اولین علائم معمولا در ناحیه سر و گردن رخ می دهد و ممکن است به عضلات تنه و اندام برسد. تیک های حرکتی به طور کلی قبل از تیک های صوتی پیش می آیند و تیک های ساده اغلب قبل از تیک های پیچیده هستند.

اکثر بیماران قبل از سال های اواسط نوجوانی با اوج شدت تیک و در مراحل پایانی سال های نوجوانی بهبود می یابند.
تقریبا ۱۰ تا ۱۵ درصد از کسانی که تحت تاثیر بیماری قرار دارند، دوره ای پیشرونده یا غیر فعال دارند که تا بزرگسالی بطول می انجامد.

مطالعه کنید
آرنج گلف بازان یا گلف البو چیست ؟

سندروم تورت چه تاثیری بر زندگی دارد؟

سندروم تورت می تواند بویژه برای کودکی که تازه مدرسه را شروع کرده بسیارناراحت کننده باشد.
علاوه بر تیک ها دشواری تمرکز حواس، بیش فعالی و دیس‌لکسی(خوانش پریشی) در این کودکان پدیده هایی معمولی است.
این بیماری می تواند به شدت متغیر باشد و از دوره های سخت تیک ها تا دوره هایی که نشانه ای از آن دیده نمی شود، تغییر یابد. استرس معمولا باعث تحریک علایم بیماری می‌شود.

در بسیاری از مبتلایان ، نشانه های بیماری در بزرگسالی از بین می رود. اگر چنین هم نباشد، بسیاری می توانند بطوری بر تیک های خود مسلط شوند که اطرافیان متوجه آنها نشوند و سپس در خانه این علایم بروز می کند.
بسیاری می توانند به رغم داشتن این بیماری زندگی اجتماعی خوبی داشته باشند. تفاهم پیرامونیان اهمیت بسیاری در این زمینه دارد.

معمولا در کسانی که مبتلا به سندروم تورت هستند، انگیزش های آنی ایجاد می شود و آنها از وسواس، اضطراب یا افسردگی رنج می برند. این بیماری بر هوش یا استعدادهای اشخاص تاثیری نمی‌گذارد.
این موضوه مورد بحث بود ه که آیا پیوندی میان اختلال تورت و استعداد موسیقایی، وجود دارد یا ندارد ، برای نمونه آیا چنین پیوندی در مورد موزارت وجود داشته یا نداشته است.

درمان سندروم تورت توسط دکتر سیامک مرادی فوق تخصص درد در کلینیک درد راد در تهران

چه اختلالاتی با سندروم تورت ارتباط دارد؟

بسیاری از افراد مبتلا به سندروم تورت مشکلات رفتاری عصبی اضافه‌ای را تجربه می‌کنند که اغلب باعث آسیب (حتی بیشتر از تیک‌های خودشان) می‌شوند.

این موارد شامل:

  • عدم توجه
  • بیش فعالی و تکانشی بودن (نقص توجه و بیش فعالی ADHD
  • مشکلات خواندن، نوشتن و ریاضی
  • علائم وسواسی-اجباری مانند افکار / نگرانی و رفتار‌های تکراری

برای مثال، نگرانی در مورد خاک و میکروب‌ها ممکن است با شستشوی تکراری دست همراه باشد و نگرانی‌هایی در مورد اتفاقات بد ممکن است با رفتار‌های روحی مانند شمارش، تکرار، مرتب سازی و چیدن وسایل باشد.

افراد مبتلا به سندروم تورت همچنین مشکلات مربوط به افسردگی یا اختلالات اضطرابی و همچنین مشکلات دیگر زندگی را گزارش کرده اند که ممکن است یا به طور مستقیم با سندروم تورت ارتباط داشته و یا نداشته باشد.

علاوه بر این، اگر چه بسیاری از افراد مبتلا به سندروم تورت در کاهش قابل توجهی در تیک‌های حرکتی و صوتی در اواخر نوجوانی و اوایل جوانی نشان می‌دهند، ولی ممکن است اختلالات مرتبط با مشکلات عصبی را هنوز حفظ کنند.

با توجه به طیف وسیعی از عوارض بالقوه، افرادی که سندروم را دارند، با دریافت مراقبت‌های پزشکی که برنامه درمان جامعی را ارائه می‌دهند، بهبود زیادی خواهند داشت.

سندرم تورت چه عوارضی دارد؟

معمولا افراد مبتلا به این بیماری زندگی سالم و فعالی دارند؛ اما به طور کلی عوارضی که همراه با این بیماری ایجاد می شود به شرح زیر است:

  • اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه
  • اختلال وسواس اجباری (OCD)
  • اختلال طیف اوتیسم
  • ناتوانی یادگیری
  • اختلالات خواب
  • اختلالات اضطرابی
  • افسردگی
  • ایجاد خشم

درمان سندروم تورت توسط دکتر سیامک مرادی فوق تخصص درد در کلینیک درد راد در تهران

آیا سندروم تورت TS ارثی است؟

شواهد حاصل از مطالعات دوقلوها و خانواده نشان می دهد كه سندروم تورت TS یک اختلال ارثی است.
اگرچه مطالعات اولیه خانوادگی حاکی از یک وراثت اتوزومی غالب است (یک اختلال غالب اتوزومال یکی از مواردی است که در آن فقط یک نسخه از ژن معیوب، که از یکی از والدین به ارث رسیده است، برای ایجاد این اختلال کافی است)، اما مطالعات اخیر نشان می دهد که الگوی وراثتی، بسیار پیچیده تر است.

اگرچه ممکن است چند ژن با اثرات قابل توجهی وجود داشته باشند. همچنین ممکن است که بسیاری از ژن ها با اثرات کمتر و عوامل محیطی، در توسعه TS نقش داشته باشند.

مطالعه کنید
تزریق زانو و انواع تزریق ژل برای درمان آرتروز

مطالعات ژنتیکی همچنین نشان می دهد كه برخی از انواع ADHD و OCD از نظر ژنتیكی مربوط به سندروم تورت TS هستند، اما شواهد كمتری برای رابطه ژنتیكی بین TS و سایر مشکلات رفتاری عصبی كه معمولاً با TS اتفاق می افتد، وجود دارد.

برای خانواده ها مهم است که درک کنند، مستعد بودن ژنتیکی، لزوماً منجر به TS نمی شود. در عوض، ممکن است خود را به عنوان یک اختلال خفیف یا رفتارهای وسواسی- اجباری نشان دهد. همچنین ممکن است که فرزندان حامل ژن، علائم TS ایجاد نکنند.

جنسیت فرد نیز در بیان ژن TS نقش مهمی دارد. مردان، احتمالا خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال تیک دارند. درحالیکه، زنان در معرض خطر بیشتر برای علائم وسواس اجباری هستند.
مشاوره ژنتیکی افراد مبتلا به TS باید یک بررسی کامل از کلیه شرایط بالقوه ارثی در خانواده داشته باشد.

تشخیص سندروم تورت

پزشک متخصص مغز و اعصاب در ابتدا پس از تایید اینکه بیمار تا به حال هر دو نوع تیک حرکتی و صوتی را برای حداقل ۱ سال داشته است سندروم تورت را تشخیص می دهد.

برای بیمار، تشخیص قطعی سندروم تورت فقط زمانی است که علائم در برخی موارد وجود داشته باشد. البته وجود سایر شرایط عصبی نیز می تواند به پزشک معالج در تشخیص این بیماری کمک کند.

در تشخیص این بیماری هیچ آزمایش خون یا آزمایشات تصویر برداری مورد نیاز نیست. در موارد نادر که سندروم تورت با اختلالات دیگری همراه می باشد مطالعات خاصی انجام می گیرد که این مطالعات عبارتند از :

  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
  • توموگرافی کامپیوتری (CT)
  • مطالعات الکتروآنسفالوگرام یا همان نوار مغز (EEG)
  • برخی آزمایش های خون.

از آزمایش های فوق معمولا برای رد کردن اختلالات دیگر که ممکن است با سندروم تورت همراه شوند، نیز استفاده می شود.

درمان سندروم تورت

درمان تیک های حرکتی و صوتی بستگی به میزان تاثیر تیک بر فرد و اثرات روحی و اجتماعی آن بر بیمار دارد. اما به طور قطعی درمان خاصی برای سندرم تورت موجود نیست.
با این حال اگر تیک باعث آزار فرد یا اختلال در فعالیت های او نشود، ممکن است تنها نیاز به حمایت خوب، آموزش و اطمینان بخشی داشته باشد.

در موارد زیر فرد مبتلا به سندرم تورت باید در مورد درمان تیک مورد نظر با پزشک خود مشورت نماید:

  • ایجاد ناراحتی های شدید و قابل توجه برای فرد
  • مختل شدن زندگی روزمره و فعالیت های کودک در مدرسه
  • بروز انزوای اجتماعی و افسردگی

روش های درمانی زیر معمولا برای فرد مبتلا به سندرم تورت انجام می گیرد:

  • آموزش خانواده (آموزش نحوه برخورد با فرد مبتلا )
  • دارو درمانی (داروهای مسدود کننده دوپامین اولین خط درمان اختلالات تیک هستند)
  • رفتار درمانی (آموزش وارونه سازی عادت)
  • درمان با جراحی اعصاب
  • استفاده از گروه درمانی برای تقویت مهارت های

از خودتان مراقبت کنید:
اغلب سخت ترین قسمت زندگی با تورت این است که با خجالت و ناامیدی درمواجهه با تیک هایی که نمی توانید آنها را کنترل کنید، مقابله کنید.
در حالی که از پزشک خود کمک می گیرید، می توانید چند عمل دیگر را برای داشتن احساس بهتر انجام دهید

  • دریافت پشتیبانی: خانواده، دوستان، تیم مراقبت های بهداشتی یا گروه های حمایت کننده می تواند به شما در حل مشکلات تورت کمک کند.
  • فعال ماندن: ورزش کنید نقاشی بکشید و یا برای انجام کارها داوطلب شوید.این فعالیت ها علایم را درذهن شما از بین میبرد.
  • ریلکس کنید: یک کتاب بخوانید، به موسیقی گوش دهید، مراقبه یا یوگا انجام دهید می توانید از فعالیت های کم اهمیت لذت ببرید و با استرس هایی که می تواند منجر به تیک شود، مقابله کنید.
  • به خود آموزش دهید: در مورد وضعیت خود همه چیز را بیاموزید تا بدانید که در زمانی که علائم رخ می دهند چه کاری باید انجام دهید.
مطالعه کنید
اوزون تراپی چیست؟

درمان رفتاری

درمان رفتاری معمولا توسط یک روانشناس یا یک متخصص آموزش دیده ارائه می شود. دو نوع درمان رفتاری وجود دارد که تیک را کاهش می دهد.

  • تمرین برگرداندن عادت
    این رویکرد شامل کار کردن روی احساسات پیش آگهی تیک است. مرحله بعدی یافتن راهی جایگزین برای از بین بردن تیک است.
  • در معرض قرار گرفتن (ERP)
    این روش شما را ترغیب می کند تا تیک خود را کنترل کنید. تکنیک های مورد استفاده شامل تحمل احساس پیش آگهی بدون انجام تیک تا زمانی که خواسته درونی شما از بین برود.

داروها
برای درمان سندروم تورت هیچ دارویی وجود ندارد آن را به‌طور کامل درمان نماید. با این‌حال، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند داروی زیر را برای کمک به مدیریت علائم خود تجویز کند:

هالوپریدول (هالدول)، آریپیپرازول (ابیلیفای)، ریسپریدون (ریسپردال)، یا سایر داروهای اعصاب: این داروها می‌توانند به مسدود کردن یا تضعیف گیرنده‌های دوپامین در مغز و مدیریت تیک کمک کنند.
عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل افزایش وزن و مه آلود شدن ذهن باشد.
سم Onabotulinum A (بوتاکس): تزریق بوتاکس ممکن است به مدیریت تیک‌های حرکتی و صوتی ساده کمک کند. این یک استفاده خارج از برچسب از سم آنابوتولینوم A است.

متیل فنیدات (ریتالین): داروهای تحریک کننده مانند ریتالین می‌توانند به کاهش علائم ADHD بدون افزایش تیک کمک کنند.
کلونیدین: کلونیدین، یک داروی فشار خون است، و سایر داروهای مشابه، می‌تواند به کاهش تیک، مدیریت حملات خشم و حمایت از کنترل تکانه کمک کند. این یک استفاده خارج از برچسب کلونیدین است.
توپیرامات (توپاماکس): توپیرامات را می‌توان برای کاهش تیک تجویز کرد. خطرات مرتبط با این دارو شامل مشکلات شناختی و زبانی، خواب آلودگی، کاهش وزن و سنگ کلیه است.

داروهای مبتنی بر شاهدانه: شواهد محدودی وجود دارد که کانابینوئید دلتا-9-تتراهیدروکانابینول (درونابینول) ممکن است تیک را در بزرگسالان متوقف کند.
همچنین شواهد محدودی برای گونه‌های خاصی از ماری جوانا پزشکی وجود دارد. داروهای مبتنی بر شاهدانه نباید به کودکان و نوجوانان و زنان باردار یا شیرده داده شود.

درمان نورولوژیکال
یکی دیگر از انواع درمان سندروم تورت، تحریک عمیق مغز است که برای افراد مبتلا به تیک شدید در دسترس است. برای افراد مبتلا به سندرم تورت، اثربخشی این نوع درمان هنوز در دست بررسی است.
ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است دستگاهی را که با باتری کار می‌کند در مغز شما کاشت نماید تا قسمت‌هایی را که حرکت را کنترل می‌کنند، تحریک نماید.
از طرف دیگر، آن‌ها ممکن است سیم‌های الکتریکی را در مغز شما کاشت کنند تا محرک‌های الکتریکی را به آن نواحی ارسال کنند.

این روش برای افرادی که دارای تیک‌هایی هستند که درمان آن بسیار دشوار است، مفید واقع می‌شود.
شما باید با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید تا در مورد خطرات و مزایای بالقوه برای شما و اینکه آیا این درمان برای نیازهای مراقبت‌های بهداشتی شما مفید است یا خیر صحبت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *