سندرم تونل کوبیتال چیست ؟
- Home
- سندرم تونل کوبیتال چیست ؟
در ناحیه داخلی آرنج که به تنه نزدیک است، یک شیار استخوانی در انتهای بازو قرار دارد که از داخل آن عصبی به نام عصب زند زیرین (اولنار) می‌گذرد.
به این شیار استخوانی دالان آرنجی یا تونل کوبیتال (انگلیسی: Cubital tunnel) گفته میشود.
تحت فشار قرار گرفتن عصب در این دالانچه آسیب شایعی به وجود می‌آورد به نام نشانگان دالان آرنجی (سندرم تونل کوبیتال) که درد، گزگز، مورمورشدن، خواب رفتگی و بیحسی را در انگشتان کوچک و حلقه ایجاد خواهد کرد.
هر عملی که باعث ایجاد فشارمزمن و طولانی مدت بر روی عصب زند زیرین(عصب اولنا) در ناحیه تونل کوبیتال (آرنجی )شود ، باعث ایجاد بیماری سندرم تونل کوبیتال (آرنجی ) می شود.
(چون احتمال این هست که عصب در نواحی دیگری تحت فشار قرار بگیرد اما شایع ترین مکان تونل کوبیتال یا تونل آرنجی است).
از جمله این علل عبارتند از :
1. شکستگی های قدیمی اطراف آرنج
2. نیمه در رفتگی مکرر عصب به دلیل کم عمق بودن ناودان
3. استئو آرتریت (کاهش فضای مفصلی آرنج )پیشرفته آرنج
4. کوبیتوس والگوس (چرخش رو به خارج ساعد اگر دو دست بهم نزدیک شوند دو ساعد از هم دور و دو ناحیه آرنج بهم نزدیک میشوند)
علل دیگر عبارتند از:
تحت فشار قرار گرفتن عصب به توسط یک نوار بافتی در کانال اپی کندیل مدیال
سندرم تونل کوبیتال بیماری است که در آن به علل خاصی عصب اولنار در ناحیه آرنج تحت فشار قرار میگیرد. فشرده شدن عصب در این ناحیه موجب بروز علائم حسی و حرکتی خاصی در انگشتان دست میشود.
درد، گزگز و بیحسی یا کاهش حس علائم مهم سندرم تونل کوبیتال هستند. مهمترین مشخصه های این بیماری عبارتند از:
علائم بیماری در ابتدا کم و زیاد میشود و یا گاهگاهی است ولی بعد از مدتی دائمی میشود.
چنانچه برخی از علائم زیر را در خود احساس کردید می بایستی به ایجاد این سندرم مشکوک شوید:
علاوه بر اینکه سابقه پزشکی و نتیجه معاینات فیزیکی مورد بررسی قرار میگیرند، ممکن است پزشک برای تشخیص دقیق، آزمایش‌هایی را برای بیمار در نظر گرفته باشد که این موارد به شرح زیر است:
تست هدایت عصبی
این تست سرعت حرکت سیگنال‌ها را به سمت عصب برای پیدا کردن فشردگی یا انقباض عصب اندازه‌گیری میکند.
الکترومیوگرافی (EMG)
این آزمایش عملکرد عصب و عضله را مورد بررسی قرار می‌دهد و ممکن است برای آزمایش عضلات ساعد که توسط اولنار کنترل میشود، مورد استفاده قرار گیرد. اگر عضلات عملکرد درستی نداشته باشند ممکن است نشانه‌ای از مشکل در عصب اولنار باشد.
اشعه ایکس
از این روش عکسبرداری برای بررسی استخوان‌های آرنج مورد استفاده قرار میگیرد و همچنین برای رد سایر شرایط مانند بیماری آرتریت یا خار استخوانی در آرنج نیز کاربرد دارد.
برای پیشگیری از سندرم تونل کوبیتال باید به این نکات توجه داشته باشید:
بهترین روش درمان برای سندرم تونل کوبیتال ، توقف فعالیت هایی است که موجب ایجاد مشکل می شود. از جمله روش های درمان این عارضه می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
بسیاری از موارد سندرم تونل کوبیتال خفیف تا متوسط را می توان بدون جراحی درمان کرد. متخصص فیزیوتراپی فعالیت هایی که باعث بروز علائم می شوند را تعیین می کند.
توصیه هایی که در این مرحله وجود دارد این است که برای مدتی از انجام دادن این فعالیت ها خودداری کنید.
به خاطر داشته باشید که عصب تحریک شده و گاهی متورم است. در صورت کاهش تحریک و تورم می توان علائم را برطرف کرد.
در موارد پیشرفته تر، متخصص فیزیوتراپی فعالیت ها را اصلاح کرده و توصیه می کند برای کاهش فشار از روی عصب از آتل استفاده کنید.
با بهبود وضعیت تمرینات زیر به شما آموزش داده می شود:
تمرینات دامنه حرکت.
متخصص فیزیوتراپی برای بازیابی طول کامل عضلات بازو که به دلیل قرار گرفتن در وضعیت محافظتی کوتاه شده اند و همچنین کمک به حفظ طول طبیعی عضلاتی که تحت تأثیر قرار نگرفته اند تمرینات خاصی را به شما آموزش می دهد.
تمرینات تقویتی عضلات.
افزایش قدرت عضلات مجاور به کاهش درد و بهبود توانایی عملکردی کمک می کند.
تمرینات گلایدینگ عصب.
اعصاب نیز همانند ماهیچه ها یا مفاصل توانایی کشیده شدن دارند. بافت عصبی قوی ترین و طولانی ترین بافت بدن و همچنین حساس ترین بافت نسبت به کشش است.
در سندرم تونل کوبیتال گاهی عصب سفت شده و یا گیر می افتد. این تمرینات روش مؤثری برای تقویت جریان خون به عصب اولنار و کشش ملایم آن هستند.
تمرینات ارگونومیک.
متخصص فیزیوتراپی برای اجتناب از موقعیت ها و وضعیت هایی که باعث فشرده شدن یا کشش طولانی مدت عصب اولنار می شوند روش هایی را به شما آموزش می دهد.
شاید لازم باشد یاد بگیرید چگونه فعالیت های کاری و مراقبت از خود را برای جلوگیری از تحریک بیشتر عصب اصلاح کنید.
عوامل متعددی وجود دارد که اثربخشی فیزیوتراپی در درمان سندرم تونل کوبیتال را تعیین می کند. نکات زیر با پاسخ مثبت یا منفی درمان مرتبط اند:
مثبت :
زمانی که فرد فاقد تقلیل حس یا قدرت عضلانی می شود.
حساسیت در پشت استخوان آرنج وجود داشته باشد.
ضربات آرام و پیوسته بتوانند علائم فرد را کاهش دهد.
منفی :
آسیب در اثر دیابت و یا نوروپاتی باشد.
اسپورس های استخوان یا کیست هایی که به عصب ها فشار وارد می کنند.
لاغر شدن رباطهای مؤثر (سستی).
از دست دادن احساس یا قدرت عضلانی.
اگر هنگامی که گیر افتادگی عصب شدید بوده و درمان غیر جراحی بی‌فایده باشد، پزشک درمان از طریق جراحی را توصیه خواهد کرد. گزینه های درمان جراحی برای این عارضه عبارتند از:
سندرم تونل کوبیتال می تواند در نتیجه کشش و فشار به عصب فرد باشد که معمولا در مردان بیشتر اتفاق می افتد و متخصصان عقیده دارند ورزش هایی وجود دارد که می تواند علائم پیشرفت این سندروم را بهبود ببخشد.
کانال کوبیتال یک کانال کوچک است که مواد داخل عصب در داخل آرنج از درون آن عبور می کنند و به این کانال، گویون می گویند و کانال گویون جایی است که عصب آرنج خودش را به مچ و دست فرد می رساند.
نمونه ای از تمرین های ورزشی موثر برای بهبود این سندروم شامل موارد زیر می باشد:
آخرین نظرات