درد اسکلتی عضلانی چیست ؟
- Home
- درد اسکلتی عضلانی چیست ؟
درد عضلانی اسکلتی به درد در عضلات، استخوان ها، رباط ها، تاندون ها و اعصاب اشاره دارد. شما می توانید این درد را فقط در یک ناحیه از بدن مانند کمر احساس کنید.
همچنین اگر به بیماری گسترده ای مانند فیبرومیالژیا مبتلا هستید، می توانید آن را در سراسر بدن خود داشته باشید.
دردهای اسکلتی عضلانی مزمن در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه از هر چهار نفر، توسط یک نفر گزارش شده است .
اتیولوژی دردهای اسکلتی عضلانی در همه جوامع چند عاملی است و مشاغلی که در آن فاکتورهای خطر وجود دارد، بیشتر اتفاق می‌افتد.
بین یک‌سوم تا یک‌چهارم کارگران اروپایی دردهای اسکلتی عضلانی را گزارش می‌دهند و به نظر می‌رسد در کارگران جوان بیشتر از همکاران مسن‌تر است.
این دردها می‌توانند به صورت موضعی، منطقه‌ای یا گسترده ایجاد شود. وضعیت بالینی درد از یکی به دیگری منتقل می‌شود، ناهنجاری‌های حسی بیشتر با افزایش درد به صورت گسترده در شرایط مزمن بیماری رخ می‌دهد.
دردهای اسکلتی عضلانی دردی است که در ناحیه‌ای از بدن مانند عضلات، رباط‌ها، استخوان‌ها یا مفاصل در آن منطقه به وجود می‌آید.
درد می‌تواند بر اثر مشکلات جدی موضعی مانند تومور، شکستگی، عفونت یا دلایل سیستماتیک و عصبی ایجاد شود. دردهای اسکلتی عضلانی بسیار شایع است و افراد در هر سن، جنسیت و پیشینه اجتماعی و جمعیت‌شناختی جامعه را درگیر می‌کند.
افرادی که کارهای طولانی و تکراری انجام می‌دهند مانند تایپیست‌ها و بافنده‌ها، سندرم دردهای عضلانی و اسکلتی در آنها بیشتر به وقوع می‌پیوندد.
علائم ابتلا به این سندرم، درد شدید در محدوده عضله و محدودیت حرکت در طول عضله همچنین احساس درد تیرکشنده است همچنین گاهی علائم درد عصبی هم ممکن است بروز یابد در حالی که اثری از درگیری عصبی نیست.
این نوع دردها که در هر سن یا هر گروه جنسی مشاهده می‌شود، می‌توانند به دلیل استفاده بیش از حد اندام‌ها، ضربات مستقیم به عضلات و حرکات تند و ناگهانی ایجاد شوند.
نوع قرار گرفتن اندام‌ها نظیر بد نشستن یا بی‌حرکتی طولانی مدت بدن از دیگر عوامل ایجاد دردهای اسکلتی – عضلانی است.
رایج‌ترین انواع دردهای اسکلتی عضلانی به شرح زیر است:
اختلالات اسکلتی عضلانی (MSDs) ماهیچه ها، اعصاب، عروق خونی، رباط ها و تاندون ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
نمونه هایی از شرایط کاری که ممکن است منجر به WMSD شود شامل بلند کردن معمول اجسام سنگین، قرار گرفتن روزانه در معرض ارتعاشات کل بدن، کار معمول بالای سر، کار با گردن در وضعیت خم شدن مزمن، یا انجام کارهای تکراری با فشار است.
تروما به یک ناحیه (حرکات تند، تصادفات خودکار، افتادن، شکستگی، رگ به رگ شدن، دررفتگی و ضربه های مستقیم به عضله) نیز می تواند باعث درد اسکلتی عضلانی شود.
سایر علل درد عبارتند از: فشار وضعیتی، حرکات تکراری، استفاده بیش از حد و بی حرکتی طولانی مدت
افراد مبتلا گاهی اوقات شکایت دارند که تمام بدن آن ها درد می کند. احتمال دارد در عضلاتشان احساس کشیدگی یا کار بیش از حد داشته باشند. گاهی اوقات، ماهیچه ها پیچ خورده یا می سوزند.
علائم در افراد مختلف متفاوت است، اما علائم متداول آن عبارتند از:
عوارض مرتبط با سندرم درد عضلانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بروز اختلال در خواب
علائم این درد ممکن است خواب شبانه را دشوار کند و می‌تواند فرد را در پیدا کردن موقعیت مناسب برای خوابِ راحت، با مشکل روبرو کند. حرکات در خواب موجب وارد کردن ضربه به نقطه تریگر شود و فرد را از خواب بیدار کند.
فیبرومیالژیا
برخی تحقیقات نشان می‌دهد که سندرم درد عضلانی ممکن است در بعضی از افراد به فیبرومیالژیا تبدیل شود. فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که درد گسترده‌ای دارد.
محققان بر این باورند که مغز افراد مبتلا به فیبرومیالژیا به مرور زمان نسبت به سیگنال‌های درد حساس‌تر می‌شوند.
اختلالات اسکلتی عضلانی معمولاً با گذشت زمان ایجاد می شوند. آنها می توانند باعث درد مداوم و گاهی آسیب دائمی شوند.
شرایط اسکلتی عضلانی شامل شرایطی است که بر موارد زیر تأثیر می گذارد:
در تلاش برای تعیین علت درد مفاصل، پزشکان ابتدا تعیین می کنند:
تعیین این عوامل سرنخ های مهمی را در مورد اینکه چه اختلالی احتمالاً باعث درد می شود به دست می دهد.
پزشکان برای کمک به تعیین این عوامل و کشف سایر یافته های مهم که می تواند به تعیین علت درد کمک کند، معاینه فیزیکی انجام می دهند.
گاهی اوقات، نوع درد نشان می دهد که درد از کجا شروع شده است. به عنوان مثال، دردی که با حرکت بدتر می شود، نشان دهنده یک اختلال اسکلتی عضلانی است.
درد همراه با اسپاسم عضلانی نشان می دهد که درد ناشی از یک اختلال عضلانی است (گاهی اوقات یک آسیب مزمن نخاعی).
محل تورم یا محل حساسیت زمانی که پزشک آن ناحیه را (مثلاً یک مفصل، رباط یا بورس) احساس می کند (لمس می کند) یا به طور غیر فعال مفصل را حرکت می دهد، اغلب نشان دهنده منبع درد است.
با این حال، اغلب این ویژگی های درد منشا یا علت آن را نشان نمی دهد. بنابراین، پزشکان معمولاً تشخیص خاصی را بر اساس وجود علائم دیگر، یافته‌های معاینه فیزیکی و اغلب نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی و اشعه ایکس قرار می‌دهند.
به عنوان مثال، بیماری لایم اغلب باعث درد مفاصل همراه با تورم و بثورات چشمی مانند گاو نر می شود و آزمایش خون آنتی بادی ها را در برابر باکتری های عامل بیماری لایم نشان می دهد.
نقرس با حمله ناگهانی درد، تورم و قرمزی در مفصل در پایه انگشت شست پا یا سایر مفاصل مشخص می شود. آزمایشات مایع مفصلی به طور کلی وجود کریستال های اسید اوریک را نشان می دهد.
نمونه‌هایی از این آزمایش‌های خون شامل فاکتور روماتوئید و آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای است که برای کمک به تشخیص علل شایع آرتریت، مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوی سیستمیک استفاده می‌شوند.
معمولاً چنین آزمایشاتی تنها در صورتی توصیه می شود که علائم به طور خاص چنین اختلالی را نشان دهد.
اشعه ایکس عمدتاً برای تصویربرداری از استخوان ها استفاده می شود، اما ماهیچه ها، تاندون ها و رباط ها را نشان نمی دهد.
معمولاً اگر پزشک مشکوک به شکستگی یا، کمتر به تومور یا عفونت استخوانی باشد، یا برای بررسی تغییراتی که تأیید می‌کند فرد دارای نوعی آرتریت است (مثلاً آرتریت روماتوئید یا استئوآرتریت) عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام می‌شود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):
بر خلاف اشعه ایکس ساده، می‌تواند ناهنجاری‌های بافت‌های نرم مانند ماهیچه‌ها، بورسا، رباط‌ها و تاندون‌ها را شناسایی کند.
بنابراین، MRI ممکن است زمانی استفاده شود که پزشک مشکوک به آسیب به یک رباط یا تاندون اصلی یا آسیب به ساختارهای مهم داخل مفصل باشد.
ممکن است در ارزیابی بسیاری از شرایط دردناک بهتر از یک اشعه ایکس استاندارد نباشد. ام آر آی می تواند شکستگی هایی را که با اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند، تشخیص دهد.
توموگرافی کامپیوتری (CT):
نسبت به اشعه ایکس حساس تر است و اغلب برای به دست آوردن جزئیات بیشتر در مورد شکستگی یا مشکل استخوانی که با اشعه ایکس ساده پیدا شده است، استفاده می شود.
در صورتی که ام آر آی قابل انجام نباشد یا در دسترس نباشد سی تی اسکن مفید است.
سایر آزمایشات تصویربرداری عبارتند از:
سونوگرافی، آرتروگرافی (روشی اشعه ایکس که در آن یک رنگ رادیوپاک به فضای مفصلی تزریق می‌شود تا ساختارها، مانند رباط‌های داخل مفصل را مشخص کند)، و اسکن استخوان.
این آزمایشات ممکن است به پزشکان در تشخیص برخی شرایط کمک کند. پزشکان ممکن است نمونه ای از استخوان، پوشش مفصل (سینوویوم)، یا سایر بافت ها را برای بررسی زیر میکروسکوپ (بیوپسی) بردارند.
آزمایش مایع مفصلی اغلب در صورت متورم شدن مفصل انجام می شود. پزشکان ابتدا با استریل کردن محل با محلول ضد عفونی کننده و سپس بی حس کردن پوست با یک ماده بی حس کننده، مایع را از مفصل خارج می کنند.
سپس یک سوزن به مفصل وارد می شود و مایع مفصلی خارج می شود (روشی که آسپیراسیون مفصل یا آرتروسنتز نامیده می شود). این روش باعث درد کم یا بدون درد می شود.
این مایع معمولاً از جمله برای باکتری هایی که می توانند باعث عفونت شوند آزمایش می شود و زیر میکروسکوپ برای کریستال هایی که باعث نقرس و اختلالات مربوط به آن می شوند بررسی می شود.
روش های درمانی مختلفی، مانند درمان های دستی یا همراه، برای بهبود افراد مبتلا به این عارضه استفاده می شود. برای برخی افراد که به درد اسکلتی عضلانی حاد دچار هستند، این تکنیک ها به بهبود سریع فرد کمک می کنند.
روش های درمانی دیگر عبارتند از:
آخرین نظرات