تنوسینوویت دکورون چیست ؟
- Home
- تنوسینوویت دکورون چیست ؟
تنوسینوویت دکورون یک بیماری دردناک است که تاندونهای اطراف شست را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تورم دو تاندون اطراف پایه شست باعث التهاب فضای اطراف تاندون میشود.
این التهاب به اعصاب مجاور فشار وارد کرده و باعث درد و بی حسی در اطراف پایه شست میشود.
التهاب غلاف سینوویال باعث اختلال در حرکت آرام و نرم تاندون مربوطه می‌گردد.
در این موارد، احتمال چسبندگی تاندون به غلاف سینوویال وجود دارد که علت آن تولید مواد چسبنده ناشی از پاسخ التهابی در غلاف سینوویال است.
این التهاب در تاندونهای فلکسور و اکستانسور مچ دست علامت دار می شود . البته میکروتروماهای شغلی اتیولوژی اصلی محسوب می شوند ، اما بیماری های زمینه ای رماتیسمال نیز علل این عارضه هستند .
شناخته ترین تنوسینویت استنوزانت همانی است که غلاف مشترک تاندون های آبداکتوور بلند و اکستانسور کوچک شست دست را درگیر میکند که به وسیله ی دو کرون نشوته شده است .
تنوسینوویت دکورون اغلب نزد خانم های بالای 40 سال بروز میکند . معمولا یکطرفه است .
به گزارش آسان طب از نظر آناتومی تاندونهای آبداکتور بلند و اکستانسور کوتاه شست دست کنار همدیگر قرار دارند که از داخل ناودان قدامی انتهای تحتانی رادیوس در قسمت خارجی زائده استیلوئید رادیال عبور می کند.
درست در همین نقطه tender point تاننیت دوکرون است ف لذا علامت بیماری شامل درد در ناحیه استیلوئید رادیال بوده که با حرکت مچ و شست دست افزایش می یابد .
بیماری اکثرا در خانم های جوان بخصوص مادرانیکه کودک ۶تا ١٢ ماهه دارند دیده می شود.علت، التهاب تاندون های دست در داخل غلاف تاندونی ناشی از استفاده بیش از حد از انگشت و بلند کردن مکرر کودک می باشد.
با افزایش وزن کودک علایم نیز بدتر می شوند.علامت بیماری درد انگشت شست دست حین حرکات انگشت و محدودیت حرکتی به علت درد می باشد.
درمان شامل تجویز دارو، استفاده از مچ بندهای خاص برای بیحرکتی انگشت شست، تزریق کورتون داخل غلاف تاندون، طب سوزنی و در نهایت جراحی است
تنوسینوویت (به انگلیسی: Tenosynovitis) عبارت است از التهاب غلاف سینوویال یک تاندون.
این حالت ممکن است در تاندون‌هایی که دارای غلاف سینوویال هستند، به دلایل مختلفی رخ دهد. تنوسینوویت علایمی مشابه تاندونیت دارد و درمان نیز همانند تاندونیت است.
علائم تنوسینوویت دکورون می توانند از این قرار باشند:
۱-درد در نزدیکی قاعده انگشت شست
۲-تورم در نزدیکی قاعده انگشت شست
۳-حرکت سخت و دردناک مچ دست و انگشت شست در حالتهای مشابه نیشگون گرفتن.
۴- احساس گیر کردن در انگشت شست موقع حرکت.
اگر تنوسینوویت دکوروین درمان نشود و مدتی طول بکشد ممکن است درد به انگشت شست یا به سمت آرنج ویا هر دو انتشار پیدا کند.
بیشتر بخوانید درد مچ دست ، علت و درمان آن
استفاده بیش از حد از مچ دست معمولا با تنوسینوویت دکورون در ارتباط است.
تاندون ساختار طنابی شکلی دارد که عضله را به استخوان می چسبند.
هنگامی که شما چیزی را میگیرید، چنگ میزنید، نیشگون میگیرد و یا انگشتان خود را گره می کنید و بهم میفشارید ، دو تاندون در مچ دست و پایین شست به طور معمول از طریق تونل های کوچک به پایه انگشت شست متصل می شوند.
تکرار این نوع کارها هرروز، ممکن است غلاف اطراف دو تاندون را تحریک کند و باعث ضخیم شدن و تورم آنها شود.
علل دیگر از تنوسینوویت دکورون عبارتند از:
آسیب مستقیم به مچ دست و یا تاندون پا ؛ بافت اسکار می تواند حرکت تاندون را محدود نماید.
آرتریت های التهابی مانند آرتریت روماتوئید.
عوامل تشدید.
قبل از آغاز یک ورزش ، براساس یک برنامه منظم ، بدن خود را گرم کرده و فشار بر عضلات را به تدریج افزایش دهید.
قبل از هر فعالیتی خود را گرم کنید.
روشهای مناسب را برای هر ورزشی که تمایل به انجام مرتب آن دارید، یاد بگیرید.
مانند هر بیماری دیگر، اساس تشخیص بیماری تنوسینوویت دکورون نیز بر اخذ شرح حال درست و معاینه بالینی است.
در معاینه، پزشک با وارد آوردن فشار ملایم ، حساسیت ناحیه مچ دست در امتداد انگشت شست را بررسی می کند.
معاینه اختصاصی تنوسینوویت دکورون تست فینکل اشتاین است که برای انجام آن ،بیمار انگشت شست را به سمت کف دست خم می کند و انگشتان دیگر را به حالت مشت روی آن قرار می دهد.
سپس مچ دست را به سمت انگشت کوچک خم می کند.اگر این حرکت باعث درد در مچ دست در امتداد انگشت شست شود،احتمال تاندونیت دکورون وجود دارد.
روش دیگر معاینه اینست که پزشک از بیمار میخواهد شست خود را ابداکت کرده یا به زبان دیگر از بقیه انگشتان دور کند. در همین حال پزشک با دست خود مانع از ابداکت شدن انگشت شست بیمار میشود.
سعی بیمار در ابداکت کردن شست بر علیه مقاومت دست پزشک موجب بروز درد در بالای مچ دست میشود.
معمولا پزشک برای تشخیص دقیق بیماری و افتراق آن از سایر بیماری ها مانند سندرم تونل کارپال از روش های تشخیصی کمک می گیرد.
در بیماری سندرم تونل کارپال بیماری دچار علائمی همچون خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست ها می شود در حالی که در این بیماری به این شکل نیست.
معمولا برای تشخیص این عارضه، نیاز به تصویربرداری یا روشهای تشخیصی تکمیلی مثل نوار عصب و عضله نیست و فقط در صورت صلاحدید پزشک و شک به بیماری های دیگر مثل سندرم تونل کارپال (CTS) انجام می گیرند.
هدف از درمان تنوسینوویت دکورون ، کاهش التهاب، حفظ حرکت در انگشت شست و جلوگیری از عود مجدد بیماری می باشد.
اگر درمان سریع شروع شود ، معمولا در عرض ۴ تا ۶ هفته بهبودی حاصل می شود. اگر بیماری دکورون ، به علت حاملگی رخ داده باشد احتمالا با خاتمه حاملگی یا پایان یافتن شیر دهی ، مرتفع خواهد شد.
استراحت : در گام اول بیمار باید میزان فعالیت با مچ دست خود را کاهش داده و از انجام هرگونه فعالیتی که سبب تشدید درد و ناراحتی می شود بپرهیزد.
دارو : استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و یا ناپروکسن میتواند التهاب را کم کند .
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی بهترین و موثرترین درمان بیماری دکورون است.
فیزیوتراپی با درمانهای دستی،حرکات اصلاحی و مدالیته های کاهنده درد و التهاب نقش بسزایی در روند درمانی دارد. درمانهای فیزیوتراپی می تواند شامل موارد زیر باشد.
گرما و سرما درمانی: استفاده از کیسه گرم و یا اعمال یخ به منطقه آسیب دیده (به صلاحدید متخصص)بر روی ناحیه درد ناک میتواند مفید باشد .
بریس یا اسپلینت: استفاده از بریس یا اسپلینت برای بی تحرک نگهداشتن شست و مچ دست و استراحت دادن این ناحیه موجب کاهش اصطکاک تاندون در داخل غلاف و همچنین کاهش درد و تورم می شود.
شاک ویو تراپی : شاک ویو تراپی با استفاده از امواج صوتی پر انرژی متابولیسم را تحریک کرده و گردش جریان خون را بهبود می‌بخشند در نتیجه بافت آسیب‌دیده به تدریج بازسازی شده و بهبود می‌یابد.
لیزر پرتوان: لیزر پرتوان اثر بسیار مطلوبی در کاهش درد و التهاب بافتهای درگیر دارد و گاهی به تنهایی میتواند بیماری دکورون را درمان کند.
تمرین درمانی: تمرینات ورزشی که توسط فیزیوتراپیست تجویز می شود شامل تمرینات کششی و تقویتی بوده و به بهبود شرایط مچ دست ، کاهش درد ، افزایش قدرت و انعطاف پذیری مچ دست کمک می کند .
سوزن خشک: از سوزن خشک برای آزاد کردن گره های دردناک در عضلات اطراف ناحیه درگیر استفاده میشود.
درمان دستی، ماساژ بافت نرم، الکتروتراپی و اولتراسوند در کنار سایر مدالیته ها روند درمان را تسریع میکنند.
تزریق کورتون: اگر شدت بیماری زیاد باشد و این روش ها نتوانند مشکل بیمار را برطرف سازد گزینه بعدی تزریق کورتیکواسترئید در محل التهاب میباشد.
بهترین نتیجه تزریق در۶هفته ابتدائی بروز علائم بیماری است. اکثر افراد بعد از تزریق کورتیکواسترئید به صورت کامل ریکاوری و احیا می شوند و اغلب با اولین تزریق بهبود میابند.
جراحی قبل از سال ۱۹۵۰، درمان اصلی بحساب می آمد ولی در حال حاضر تنها در صورتی که روش های محافظه کارانه نتوانند کمکی به بهبود شرایط بیمار بکند جراحی با انجام برش برروی غلاف تاندون انجام می گیردو فشار از روی تاندون برداشته می شود.
اولین گام در جراحی، ایجاد یک برش کوچک در امتداد انگشت شست است.
جراح بافتهای دیگر را کنار می‌زند تا به تونل و تاندون‌ها برسد. یک برش در سقف یا بالای تونل ایجاد میشود تا تونل باز شود. درنتیجه برای حرکت آزادانه تاندون‌ها فضای بیشتری ایجاد خواهد شد.
برنامه توان‌بخشی بعد از عمل جراحی آغاز خواهد شد. بازیابی کامل ممکن است چند ماه طول بکشد. بعد از انجام جراحی به فیزیواتراپیست معرفی خواهید شد. احتمالاً باید به مدت ۶ تا ۸ هفته در جلسات درمانی فیزیوتراپی شرکت نمایید.
دست را طوری روی میز قرار دهید که پشت آن روی میز قرار بگیرد و کف دست به سمت بالا باشد. نوک انگشت شست را به نوک انگشت کوچک رسانده 6 ثانیه در این حالت نگه دارید سپس رها کنید. 10 بار این حرکت را تکرار کنید.
پشت دست را در قسمت آسیب دیده با دست دیگر خود فشار دهید تا به خم شدن مچ دست خود کمک کند. ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید.
در مرحله بعد، با فشار دادن انگشتان در جهت عقب ، دست را به عقب بکشید. ۱۵ تا ۳۰ ثانیه نگه دارید. در طول تمرین ، بازو و آرنج را در سمت آسیب دیده خود صاف نگه دارید. ۳ ست این تمرین را انجام دهید.
یک قوطی کنسرو استوانه ای یا دسته ی چکش را در دست خود نگه دارید در حالی که کف دست رو به بالا باشد.
مچ دست را به سمت بالا خم کنید. به آهستگی مچ دست را به حالت قبلی برگردانید. این حرکت را برای دو نوبت 15 تایی تکرار کنید. به آرامی می توانید وزن قوطی و یا وزنه ای را که در دست دارید افزایش دهید.
آرنج بازوی آسیب دیده را ۹۰ درجه خم کنید و کنار بدن خود نگه دارید. کف دست خود را به سمت بالا بچرخانید و ۵ ثانیه نگه دارید.
سپس کف دست خود را به سمت پایین ببرید و ۵ ثانیه نگه دارید. مطمئن شوید که آرنج ۹۰ درجه خم و چسبیده به بدن شماست. ۲ ست ۱۵ تایی تمرین کنید.
به آرامی مچ دست را به عقب خم کنید و ۵ ثانیه نگه دارید.این حرکت را در ۲ سری ۱۵ تایی انجام دهید.
یک توپ پلاستیکی نرم را به مدت 5 ثانیه در مشت خود نگه داشته و فشار دهید. این حرکت را در 2 ست 15 تایی انجام دهید.
یک نوار لاستیکی خارج شصت و سایر انگشتان خود قرار دهید. انگشتان خود را باز کنید تا نوار لاستیکی کشیده شود. ۲ ست ۱۵ تایی تمرین کنید.
با عرض سلام مقاله تون کامل و عالیه خیلی ممنون از کار زیباتون واقعا استفاده کردم