آرنج گلف بازان یا گلف البو چیست ؟
- Home
- آرنج گلف بازان یا گلف البو چیست ؟
آرنج گلف بازان Golfer’s elbow یا اپی کندیلیت داخلی Medial epicondylitis نام بیماری است که موجب درد در سمت داخلی مفصل آرنج میشود.
گرچه این بیماری در کسانی که گلف بازی میکنند بیشتر دیده است ولی در فعالیت های بدنی دیگر که حرکات خاصی را بطور مکرر تکرار میکنند ( مانند پرتاب اشیاء، استفاده زیاد از تبر، استفاده زیاد از اره) هم ایجاد میگردد.
عضلاتی که مچ دست و انگشتان را خم می کنند در نزدیک آرنج به برجستگی سمت داخل آرنج متصل می گرددند و درست عین آرنج تنیس بازان دچار اشکال و درد می شوند.
آرنج گلف بازان از هر نظر شبیه آرنج تنیس بازان است و فقط محل آن در طرف داخل آرنج بوده ولی آرنج تنیس بازان از گلف بازان شایع تر است. درمان این دو عارضه هم شبیه هم می باشد.
علل عارضه آرنج گلف بازان فعالیت‌های بسیاری میتواند به آرنج گلف بازان منجر شود، ازجمله:
فعالیت‌هایی که عموماً بیش از یک ساعت در روز و اغلب روزهای هفته انجام می‌شوند، میتواند شانس ابتلای به گلف البو را افزایش دهند.
شما در معرض خطر بالاي ابتلا به آرنج گلف بازان هستید اگر:
تعدادی از علائم آرنج گلف بازان در ادامه آورده شده است:
عواملی که احتمال ابتلا به عارضه آرنج گلف بازان را افزایش می‌دهد:
شخص مبتلا به آرنج گلف بازان ممکن است علائم زیر را حس کند:
پزشک شما احتمالا در ابتدا سوابق پزشکی شما را کاملا بررسی می‌کند. شما باید به سوالات پزشک در مورد چگونگی احساس درد، تاثیری که درد بر فعالیت‌های شما داشته، نوع فعالیتی که دارید و آسیب‌هایی که در گذشته دیده‌اید، پاسخ دهید.
معاینه فیزیکی: معاینه فیزیکی معمولا بهترین و مفیدترین راه برای تشخیص عارضه آرنج گلف بازان است. ممکن است پزشک مچ دست و ساعد شما را به نحوی حرکت دهد که شما در عضلات ساعد خود احساس کشش کنید.
در صورتی که شما به عرضه آرنج گلف بازان مبتلا باشید، معمولا در این حالت احساس درد خواهید داشت.
رادیوگرافی آرنج: انجام رادیوگرافی با اشعه ایکس به پزشک کمک می‌کند که سایر مشکلاتی که ممکن است با آرنج گلف بازان همراه باشد را تشخیص دهد. تصاویر اشعه ایکس می‌توانند وجود رسوب کلسیم و خار استخوانی را در ناحیه اتصال اپیکوندلیت میانی به تاندون فلکسور ساعد نشان دهد.
اسکن ام.آر.آی: اسکن ام.آر.آی از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصاویری از تمام سطح مقطع‌های آرنج استفاده می‌کند. تصاویر ام.آر.آی علاوه بر استخوان‌ها، تاندون‌ها را نیز نشان می‌دهد.
تست اولتراسوند (سونوگرافی): در این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از تمام ساختار‌های زیر پوست بدن استفاده میشود.
همانطور که دسته‌ی کوچک دستگاه اولتراسوند بر روی ناحیه مورد نظر حرکت داده میشود، تصاویر ایجاد شده، بر روی مانیتور ظاهر می‌شوند. این تست میتواند گاهی فرسایش کلاژن را نیز نشان دهد.
می‌توانید جهت جلوگیری از این بیماری اقداماتی را انجام دهید که این موارد به شرح زیر است:
درمان بیماری، معمولا درمان غیرجراحی است و شامل درمان های فیزیکی است.
گرفتن محکم هر چیزی و یا نگه‌داشتن آن برای مدت طولانی، میتواند شرایط شما را بدتر کند، حتی باز کردن درب‌های سنگین.
این کار زاویه انتقال نیروها از تاندون‌ها را تغییر می‌دهد، درنتیجه فشار وارده بر آرنج کاهش می‌یابد.
از روش‌های متعارف درمان آرنج گلف بازان می‌توان به فیزیوتراپی، مصرف مسکن و در صورت لزوم تزریق مقادیر اندک استروئید در ناحیه آسیب‌دیده اشاره کرد. فیزیوتراپی درمان مفیدی است، اما مصرف مداوم مسکن‌ها میتواند باعث ایجاد نوعی اعتیاد شود.
طب سوزنی که یکی از روش‌های طب سنتی چین است، درمانی جایگزین و طبیعی برای آرنج گلف بازان به شمار می‌آید. متخصص علت درد را از طریق تکنیک‌های معاینه مختلف تعیین می‌کند. سی تی اسکن و عکس‌های رادیوگرافی را در جلسه مشاوره همراه ببرید.
متخصص طب سوزنی ناحیه دردناک، سرخ و متورم را معاینه می‌کند و چند تست حرکتی را انجام می‌دهد. پس از بررسی علت ابتلا به آرنج گلف بازان و علائم موجود، متخصص سوزن‌های استریل را در نقاط آئینه‌ای فرومی‌کند.
نقاط آئینه‌ای ناحیه‌هایی‌اند که دردناک نیستند، اما نزدیک موضع درد قرار دارند. چون طب سوزنی گردش خون را بهبود می‌دهد، ورم را در حد محسوسی کمتر می‌کند و عضلات را شل می‌کند، درد آرنج تقریباً بلافاصله پس از طب سوزنی تسکین می‌یابد.
ورزش یکی از راه های درمان آرنج گلف بازان است. حرکات کششی و تقویتی بخش مهمی از برنامه توانبخشی بیماری آرنج گلف بازان محسوب میشود، البته کلیه این حرکات باید بدون درد انجام شود. تمرین‌های مفیدی که به درمان این عارضه کمک می‌کند، ورزش برای درمان گلف البو عبارت است از:
کشش، خمش و حرکات فعال افزایش دهنده دامنه حرکتی مچ دست: مچ دست آسیب دیده را تا جایی که می‌توانید رو به جلو و عقب خم کنید. این حرکت را در دو ست 15 مرتبه‌ای انجام دهید.
کشش مچ دست: پشت دست سمت دردناک را با دست دیگر فشار دهید تا مچ بهتر خم شود. 30 ـ 15 ثانیه در این حالت بمانید. سپس با فشار دادن انگشتان به عقب، مچ دست را رو به عقب بکشید. 30 ـ 15 ثانیه در این حالت بمانید.
بازوی آسیب دیده را هنگام انجام این حرکات صاف نگه دارید. حرکت را در سه ست انجام دهید.
چرخش رو به داخل و رو به بالای ساعد: آرنج بازوی آسیب دیده بیمار را 90 درجه خم کنید و آرنج را به پهلو بچسبانید. کف دست را رو به بالا بچرخانید و 5 ثانیه نگه دارید. سپس کف دست را به آرامی رو به پایین بچرخانید و 5 ثانیه نگه دارید.
دقت کنید که آرنج بیمار حین انجام حرکات باید به پهلو چسبیده و با زاویه 90 درجه خم شده باشد. حرکت را در دو ست 15 مرتبه‌ای انجام دهید.
عمل جراحی برای اپی کندیلیت داخلی به ندرت انجام میشود. امّا اگر علائم و نشانه‌ها طی ۶ تا ۱۲ ماه به درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ ندهند، جراحی میتواند یک گزینه کارآمد باشد. رویکردهای جدید جراحی شامل برداشتن بافت اسکار در ناحیه ایجادکننده درد تاندون است.
با این حال، بسیاری از افراد با استراحت، استفاده از بسته‌های یخ و مصرف تسکین‌دهنده‌ها بهبود می‌یابند. بسته به شدت شرایط بیمار، درد ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها ادامه یابد.
بر این، در صورت دنبال کردن دستورالعمل‌های پزشکی و ورزشی، گاهی اوقات درد بازگشته و یا به صورت درد مزمن باقی می‌ماند.
پزشک، عصب اولنار شما را نیز بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که این عصب تحت فشار قرار نگرفته است. در صورت خوب بودن شرایط این عصب، پوست را بخیه می زنند.
این جراحی معمولا به شکل سر پایی انجام می شود که یعنی نیازی به بستری شدن شبانه ی بیمار در بیمارستان، نخواهد بود. این عمل را می توان به کمک بیهوشی عمومی و یا دارو های بی حسی موضعی انجام داد. بیهوشی عمومی شما را به خواب خواهد برد در حالی که دارو های بی حسی موضعی تنها رشته های عصبی که به محل جراحی می رسند را، برای مدت چند ساعت از کار می اندازد. برای انجام جراحی در روی آرنج، به احتمال زیاد از یک قسمت در زیر بغل به منظور بی حس کردن دست استفاده می شود.
آخرین نظرات