آرنج گلف بازان یا گلف البو چیست ؟

آرنج گلف بازان Golfer’s elbow یا اپی کندیلیت داخلی Medial epicondylitis نام بیماری است که موجب درد در سمت داخلی مفصل آرنج میشود.
گرچه این بیماری در کسانی که گلف بازی میکنند بیشتر دیده است ولی در فعالیت های بدنی دیگر که حرکات خاصی را بطور مکرر تکرار میکنند ( مانند پرتاب اشیاء، استفاده زیاد از تبر، استفاده زیاد از اره) هم ایجاد میگردد.
عضلاتی که مچ دست و انگشتان را خم می کنند در نزدیک آرنج به برجستگی سمت داخل آرنج متصل می گرددند و درست عین آرنج تنیس بازان دچار اشکال و درد می شوند.
آرنج گلف بازان از هر نظر شبیه آرنج تنیس بازان است و فقط محل آن در طرف داخل آرنج بوده ولی آرنج تنیس بازان از گلف بازان شایع تر است. درمان این دو عارضه هم شبیه هم می باشد.
علل عارضه آرنج گلف بازان
علل عارضه آرنج گلف بازان فعالیتهای بسیاری میتواند به آرنج گلف بازان منجر شود، ازجمله:
- بازی گلف
گرفتن نامناسب چوب گلف یا وارد کردن نیروی بیشازحد به آن، میتواند به عضلات و تاندونها آسیب برساند. - ورزشهای راکتی
ضربه شدید با راکت میتواند به آرنجها آسیب برساند. استفاده از راکت خیلی کوچک، بزرگ و سنگین نیز میتواند منجر به آسیبدیدگی شود. - ورزشهای پرتابی
تکنیکهای نامناسب پرتاب در ورزشهایی نظیر فوتبال، پرتاب نیزه و کار با تیر و کمان نیز میتواند باعث بروز بیماری آرنج گلف بازان شود. - تمرین با وزنه
تمرین با وزنه یا وزنهبرداری بهصورت نامناسب، مانند خم کردن مچ دست در طول تمرین عضلات دوسر بازو، میتواند بر عضلات و تاندونهای آرنج فشار اضافی تحمیل کند. علاوه بر این، هر فعالیتی که نیاز به خم و صاف کردن آرنج داشته باشد، میتواند به بیماری آرنج گلف بازان منجر شود. ازجمله:
نقاشی، درو کردن، کار با چکش، برش چوب، استفاده از کامپیوتر، کار کردن در خط مونتاژ و پختوپز. هرچند فعالیتیهای نظیر آشپزی متعارف یا باغبانی یک یا دو روز در هفته به گلف البو منجر نخواهد شد.
فعالیتهایی که عموماً بیش از یک ساعت در روز و اغلب روزهای هفته انجام میشوند، میتواند شانس ابتلای به گلف البو را افزایش دهند.
عوامل خطر آرنج گلف بازان
شما در معرض خطر بالاي ابتلا به آرنج گلف بازان هستید اگر:
- 40 ساله یا بیشتر هستید.
- حداقل دو ساعت در روز را به انجام فعالیتهای تکراری میپردازید.
- چاق هستید.
- سیگاری هستید.
علائم آرنج گلف بازان
تعدادی از علائم آرنج گلف بازان در ادامه آورده شده است:
- درد آرنج یا حساسیت نسبت به لمس در سمت داخلی آرنج
- درد منتشر شونده در سمت داخلی ساعد
- افزایش درد با حرکت کردن یا وارد کردن فشار بر روی منطقهی آسیب دیده مانند خم کردن مچ و یا دست دادن
- سفت شدن عضلات ساعد
- ضعف و گرفتگی در عضلات آرنج و دست و یا مشکل در حرکت دادن آنها
- احساس خارش و یا بیحسی منتشر شونده به طرف انگشتان دست معمولاً به طرف انگشت وسط یا انگشت حلقه
عواملی که احتمال ابتلا به عارضه آرنج گلف بازان را افزایش میدهد:
- فعالیتهایی که نیاز به حرکات مکرر و شدید مچ دست و ساعد دارند (تنیس، اسکواش، راکت بال، نجاری)
- شرایط فیزیکی ضعیف (قدرت و انعطافپذیری کم)
- گرم نکردن قبل از انجام تمرینات ورزشی
- ادامه فعالیتهای ورزشی قبل از بهبودی، توانبخشی و تکمیل فرایند بهبودی
عارضه ی آرنج گلف بازان چگونه احساس می شود؟
شخص مبتلا به آرنج گلف بازان ممکن است علائم زیر را حس کند:
- احساس درد در ساعد با حرکت دادن مچ ، دست، یا آرنج
- احساس درد یا خواب رفتگی و بی حسی که با چنگ زدن و فشار دادن از آرنج به دست و انگشتان منتشر می شود.
- حساسیت نسبت به لمس کردن و بروز ورم در درون ساعد
- احساس ضعف در دست و ساعد به هنگام تلاش برای گرفتن اشیاء
- خشکی آرنج
تشخیص آرنج گلف بازان
پزشک شما احتمالا در ابتدا سوابق پزشکی شما را کاملا بررسی میکند. شما باید به سوالات پزشک در مورد چگونگی احساس درد، تاثیری که درد بر فعالیتهای شما داشته، نوع فعالیتی که دارید و آسیبهایی که در گذشته دیدهاید، پاسخ دهید.
معاینه فیزیکی: معاینه فیزیکی معمولا بهترین و مفیدترین راه برای تشخیص عارضه آرنج گلف بازان است. ممکن است پزشک مچ دست و ساعد شما را به نحوی حرکت دهد که شما در عضلات ساعد خود احساس کشش کنید.
در صورتی که شما به عرضه آرنج گلف بازان مبتلا باشید، معمولا در این حالت احساس درد خواهید داشت.
رادیوگرافی آرنج: انجام رادیوگرافی با اشعه ایکس به پزشک کمک میکند که سایر مشکلاتی که ممکن است با آرنج گلف بازان همراه باشد را تشخیص دهد. تصاویر اشعه ایکس میتوانند وجود رسوب کلسیم و خار استخوانی را در ناحیه اتصال اپیکوندلیت میانی به تاندون فلکسور ساعد نشان دهد.
اسکن ام.آر.آی: اسکن ام.آر.آی از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصاویری از تمام سطح مقطعهای آرنج استفاده میکند. تصاویر ام.آر.آی علاوه بر استخوانها، تاندونها را نیز نشان میدهد.
تست اولتراسوند (سونوگرافی): در این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از تمام ساختارهای زیر پوست بدن استفاده میشود.
همانطور که دستهی کوچک دستگاه اولتراسوند بر روی ناحیه مورد نظر حرکت داده میشود، تصاویر ایجاد شده، بر روی مانیتور ظاهر میشوند. این تست میتواند گاهی فرسایش کلاژن را نیز نشان دهد.
راهکارهایی برای جلوگیری از آرنج گلف بازان
میتوانید جهت جلوگیری از این بیماری اقداماتی را انجام دهید که این موارد به شرح زیر است:
- عضلات بازو را تقویت کنید؛ جهت تقویت عضله از وزنههای سبک استفاده کنید یا یک توپ تنیس را فشار دهید.
- حرکاتی جهت گرم کردن خود انجام دهید؛ برای گرم شدن عضلات میتوانید چند دقیقه پیاده روی کنید یا آهسته بدوید. قبل از شروع بازی، کششهای ملایم انجام دهید.
- به تکنیکهای درست ورزش دقت داشته باشید؛ هر ورزشی که انجام میدهید از مربی خود بخواهید تا حرکات درست را به شما آموزش دهد.
- از تجهیزات مناسبی استفاده کنید؛ هر فعالیتی که انجام میدهید باید مطمئن شوید از تجهیزات مناسبی برای جلوگیری از هرگونه عارضه احتمالی استفاده میکنید. بهطور مثال راکت با دسته کوچک و سر سنگین ممکن است خطر مشکلات آرنج را افزایش دهد.
- اجسام را به درستی بلند کنید؛ هنگام بلند کردن هر وسیلهای مچ دست خود را محکم و ثابت نگه دارید تا نیروی زیاد به آرنج وارد نشود.
- زمانی را برای استراحت کردن در نظر بگیرید؛ سعی کنید بیش از حد از آرنج خود استفاده نکنید تا فشار زیادی وارد به آن نشود. در صورت احساس درد باید کمی استراحت کنید.
درمان آرنج گلف بازان
درمان بیماری، معمولا درمان غیرجراحی است و شامل درمان های فیزیکی است.
- توقف فعالیتهایی که باعث درد میشوند
اگر شما یک گلف باز و یا یک پرتاب گر هستید، فعالیتهای ورزشی خود را باید متوقف کنید. البته فقط ورزش باعث این بیماری یا تشدیدکننده علائم آن نیست.
گرفتن محکم هر چیزی و یا نگهداشتن آن برای مدت طولانی، میتواند شرایط شما را بدتر کند، حتی باز کردن دربهای سنگین.
- سرما درمانی
سرما درمانی یا استفاده از بسته یخ، باید در مراحل اولیه اعمال شود، یعنی در 2 الی 3 روز اول وقتی که بیماری در مرحله حاد قرار دارد.
این کار میتواند درد را تسکین و تورم را کاهش دهد، همچنین در مرحله بعد میتواند جریان خون را در ناحیه افزایش دهد. بالا نگهداشتن عضو نیز میتواند از طریق نیروی جاذبه کمککننده باشد تا تورم کاهش یافته و مایعات از محل آسیب دور شوند. - استفاده از بریس، محافظ یا نگهدارندههای گرماده
این کار از آرنج حمایت کرده و از آسیب رساندن بیشتر جلوگیری به عمل میآورد. نوعی از بریسهای (محافظ طبی) آرنج وجود دارد که به دور ساعد بسته میشود، درست در نزدیکی زیر آرنج آسیبدیده.
این کار زاویه انتقال نیروها از تاندونها را تغییر میدهد، درنتیجه فشار وارده بر آرنج کاهش مییابد.
- داروها
NSAID (داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی) مانند ایبوپروفن میتوانند به کاهش درد و التهاب کمک نمایند، بهخصوص در مراحل اولیه آسیب. تصور بر این است که بعداً در دوره بهبودی، اثر آنها کاهش مییابد. همیشه قبل از مصرف دارو با یک پزشک به مشورت بپردازید. - تزریق کورتیکواستروئیدها
میتوان در نقاطی که حداکثر حساسیت وجود دارد، داروهای استروئیدی را تزریق نمود. هنگام تزریق در آرنج گلف بازان باید مراقبتهای ویژهای اعمال شود، چرا که ممکن است عصب اولنار آسیب ببیند. تزریق استروئید میتواند پس از شش هفته تا دو ماه تکرار شود. - تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)
نمونهای از خون بیمار گرفته میشود و در دستگاه سانتریفیوژ قرار داده میشود. سپس سنگینترین لایه از پلاسما (غلظت بالایی از پلاکتها) دوباره به بیمار تزریق میشود. - تزریق ازون
تزریق ازون باعث افزایش جذب اکسیژن و بهبود گردش خون میشود. جریان خون در رگهای کوچک نیز افزایش مییابد. - درمان گلف البو به روش طب سوزنی
از روشهای متعارف درمان آرنج گلف بازان میتوان به فیزیوتراپی، مصرف مسکن و در صورت لزوم تزریق مقادیر اندک استروئید در ناحیه آسیبدیده اشاره کرد. فیزیوتراپی درمان مفیدی است، اما مصرف مداوم مسکنها میتواند باعث ایجاد نوعی اعتیاد شود.
طب سوزنی که یکی از روشهای طب سنتی چین است، درمانی جایگزین و طبیعی برای آرنج گلف بازان به شمار میآید. متخصص علت درد را از طریق تکنیکهای معاینه مختلف تعیین میکند. سی تی اسکن و عکسهای رادیوگرافی را در جلسه مشاوره همراه ببرید.
متخصص طب سوزنی ناحیه دردناک، سرخ و متورم را معاینه میکند و چند تست حرکتی را انجام میدهد. پس از بررسی علت ابتلا به آرنج گلف بازان و علائم موجود، متخصص سوزنهای استریل را در نقاط آئینهای فرومیکند.
نقاط آئینهای ناحیههاییاند که دردناک نیستند، اما نزدیک موضع درد قرار دارند. چون طب سوزنی گردش خون را بهبود میدهد، ورم را در حد محسوسی کمتر میکند و عضلات را شل میکند، درد آرنج تقریباً بلافاصله پس از طب سوزنی تسکین مییابد.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش های درمانی است که برای بیماری آرنج گلف بازان وجود دارد. درمان فیزیوتراپی هر چه سریع تر شروع شود درمان موفق تر خواهد بود. برنامه ی درمانی فیزیوتراپی ممکن است شامل موارد زیر باشد :
- درمانهای دستی: فیزیوتراپیست با استفاده از تکنیکهای دستی، مانند حرکت دادن آرام مفصل، ماساژ بافتهای نرم و حرکات کششی آرنج، ساعد و مچ دست به کاهش درد و بازیابی کامل قابلیت حرکت عضلات کمک میکند.
- تحریک الکتریکی: تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS) یکی از روشهای درمان گلفرز البو است که برای تسکین درد و بهبود روند بازسازی کلاژن، استفاده میشود.
- اولتراسوند: فرستادن امواج اولتراسوند به صورت عمیق و ضربهای به بافتهای آسیب دیده میتواند درد و التهاب را کاهش دهد و ترمیم بافتی را سرعت ببخشد.
- لیزر تراپی : لیزر تراپی میتواند نقش مهمی در درمان گلفرز البو ایفا کند. لیزر پرتوان میتواند تاثیر بسیار زیادی بر روی کاهش درد و التهاب و ترمیم بافت های آسیب دیده داشته باشد.
- شاکویوتراپی: درمان موثر و نوینی برای گلفرز البو است. شاک ویو پالسهای فشاری مکانیکی است که بوسیله اپلیکاتور دستگاه به بافت های آسیب دیده وارد می شود. این روش درمانی علاوه بر این که موجب تسکین درد میشود، دامنه حرکتی و عملکرد آرنج را نیز بهبود میدهد.
ورزش درمانی
ورزش یکی از راه های درمان آرنج گلف بازان است. حرکات کششی و تقویتی بخش مهمی از برنامه توانبخشی بیماری آرنج گلف بازان محسوب میشود، البته کلیه این حرکات باید بدون درد انجام شود. تمرینهای مفیدی که به درمان این عارضه کمک میکند، ورزش برای درمان گلف البو عبارت است از:
کشش، خمش و حرکات فعال افزایش دهنده دامنه حرکتی مچ دست: مچ دست آسیب دیده را تا جایی که میتوانید رو به جلو و عقب خم کنید. این حرکت را در دو ست 15 مرتبهای انجام دهید.
کشش مچ دست: پشت دست سمت دردناک را با دست دیگر فشار دهید تا مچ بهتر خم شود. 30 ـ 15 ثانیه در این حالت بمانید. سپس با فشار دادن انگشتان به عقب، مچ دست را رو به عقب بکشید. 30 ـ 15 ثانیه در این حالت بمانید.
بازوی آسیب دیده را هنگام انجام این حرکات صاف نگه دارید. حرکت را در سه ست انجام دهید.
چرخش رو به داخل و رو به بالای ساعد: آرنج بازوی آسیب دیده بیمار را 90 درجه خم کنید و آرنج را به پهلو بچسبانید. کف دست را رو به بالا بچرخانید و 5 ثانیه نگه دارید. سپس کف دست را به آرامی رو به پایین بچرخانید و 5 ثانیه نگه دارید.
دقت کنید که آرنج بیمار حین انجام حرکات باید به پهلو چسبیده و با زاویه 90 درجه خم شده باشد. حرکت را در دو ست 15 مرتبهای انجام دهید.
عمل جراحی
عمل جراحی برای اپی کندیلیت داخلی به ندرت انجام میشود. امّا اگر علائم و نشانهها طی ۶ تا ۱۲ ماه به درمانهای محافظهکارانه پاسخ ندهند، جراحی میتواند یک گزینه کارآمد باشد. رویکردهای جدید جراحی شامل برداشتن بافت اسکار در ناحیه ایجادکننده درد تاندون است.
با این حال، بسیاری از افراد با استراحت، استفاده از بستههای یخ و مصرف تسکیندهندهها بهبود مییابند. بسته به شدت شرایط بیمار، درد ممکن است ماهها تا سالها ادامه یابد.
بر این، در صورت دنبال کردن دستورالعملهای پزشکی و ورزشی، گاهی اوقات درد بازگشته و یا به صورت درد مزمن باقی میماند.
- دبریدمان (جدا کردن بافت آسیب دیده) تاندون
در مواردی که مشکل در اثر تاندونیت به وجود آمده است، جراح ممکن است تصمیم بگیرد که بافت آسیب دیده را از تاندون جدا کند. در این موارد، جراح به وسیله ی برداشتن بافت آسیب دیده، تاندون را پاکسازی می کند. - آزاد کردن تاندون
یک جراحی رایج که برای آرنج گلف بازان یا گلف البو استفاده می شود، “آزاد کردن اپی کندیل داخلی” نام دارد. این جراحی فشار وارد شده به تاندون فلکسور را بر می دارد. جراح کار خود را با ایجاد یک برش در طول ساعد و بر روی اپی کندیل داخلی، شروع می کند.
بافت نرم دست به راحتی کنار زده شده و بنابراین جراح می تواند محل اتصال تاندون فلکسور به اپی کندیل داخلی را ببیند. سپس محل اتصال تاندون فلکسور به اپی کندیل داخلی، قطع می شود. جراح تاندون را جدا کرده و هر گونه بافت زخم اضافی را بر می دارد.
سپس هر گونه خار استخوانی یافت شده بر روی اپی کندیل داخلی، برداشته می شود. (خار های استخوانی، زایده های نوک تیزی اند که بر روی سطح استخوان ها به وجود می آیند.) برخی از جراحان انتهای باز تاندون را به بافت فاسیای کناری بخیه می زنند. (فاسیا، بافتی است که در سر تا سر بدن، عضلات و اندام ها را می پوشاند.)
پزشک، عصب اولنار شما را نیز بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که این عصب تحت فشار قرار نگرفته است. در صورت خوب بودن شرایط این عصب، پوست را بخیه می زنند.
این جراحی معمولا به شکل سر پایی انجام می شود که یعنی نیازی به بستری شدن شبانه ی بیمار در بیمارستان، نخواهد بود. این عمل را می توان به کمک بیهوشی عمومی و یا دارو های بی حسی موضعی انجام داد. بیهوشی عمومی شما را به خواب خواهد برد در حالی که دارو های بی حسی موضعی تنها رشته های عصبی که به محل جراحی می رسند را، برای مدت چند ساعت از کار می اندازد. برای انجام جراحی در روی آرنج، به احتمال زیاد از یک قسمت در زیر بغل به منظور بی حس کردن دست استفاده می شود.