آرتریت شانه چیست؟

شانه از سه استخوان ایجاد شده است: استخوان بازو (هومروس)، کتف (اسکاپولا) و ترقوه (کلاویکل). سر استخوان بازو در یک مفصل گوی و کاسه ای در کتف قرار می گیرد. این مفصل گوی و کاسه ای را گلنوئید می گویند.

ترکیبی از عضلات و تاندون ها، استخوان بازو را در مفصل شانه متمرکز نگه می دارند. به این بافت ها عضلات گرداننده شانه می گویند. آرتریت شانه در اثر پارگی و ساییدگی غضروف (آرتریت) یا التهاب (آرتریت روماتوئيد) یک یا چند مفصل بروز می کند.

آرتریت فقط روی مفاصل اثرگذار نیست بلکه امکان دارد روی پشتیبانی ساختارهایی از قبیل عضلات، رباط ها و تاندون ها نیز تأثیر داشته باشد.

انواع اصلی آرتریت شانه

1. استئوآرتریت

معمولاً این نوع آرتروز و ساییدگی که باعث تخریب عملکرد شانه می‌شود را آرتروز “فرسایشی” می‌نامند. زیرا پوشش خارجی غضروف مفصلی، تخریب می‌شود. این نوع آرتروز معمولاً افراد بالای ۵۰ سال را درگیر می‌کند و در مفصل AC شانه بسیار رایج است (هرچند که همیشه علامت‌دار نیست) و به میزان کمتری مفصل گلنوهومرال را متأثر می‌سازد.

1. آرتریت روماتوئید

این نوع آرتروز و ساییدگی مفصل شانه در هر سنی ایجاد شود و معمولاً چند مفصل را در هر دو طرف بدن مبتلا می‌کند. برای مثال، علاوه بر شانه، مفاصل زانو و مچ پا نیز می‌توانند درگیر شده و علائم آرتریت روماتوئید را نشان دهند. آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمن است که در آن پوشش مفصل‌ها ملتهب می‌شود.

1. آرتروز پس از ضربه

آرتروز و ساییدگی پس از سانحه یکی از انواع آرتروز است که پس از یک ضربه مانند، شکستگی یا دررفتگی شانه ایجاد می‌شود. همچنین این نوع آرتروز و ساییدگی می‌تواند پس از پارگی مزمن عضلات چرخاننده شانه در مفصل گلنوهومرال به وجود اید.

علائم و نشانه‌های اصلی آرتریت شانه

آرتروز شانه وضعیتی است که به طور معمول به تدریج طی یک دوره زمانی ایجاد می‌شود. در بیمارانی که آرتروز جزئی شانه دارند، ممکن است علائم اندکی وجود داشته باشد یا هیچ گونه علائمی وجود نداشته باشد.

با پیشرفت بیماری و انحطاط بیشتر مفصل شانه، درد مفصل افزایش یافته و ممکن است خشکی مفصل و انعطاف ناپذیری آن آشکار شود؛ به خصوص هنگام استراحت یا هنگام صبح پس از بلند شدن از خواب بیشتر است.

بیشتر بخوانید : علت و درمان درد شانه چیست؟

سایر علائم همراه با این بیماری ممکن است با توجه به شدت بیماری متفاوت باشند و شامل موارد زیر می‌شوند:

1. درد شانه که تا قسمت فوقانی دست انشعاب پیدا می‌کند.
2. حساسیت به لمس محکم در مفصل آسیب دیده
3. افزایش سایز و تورم قابل مشاهده در مفصل
4. کاهش قدرت و انعطاف پذیری مفصل شانه
5. محدودیت عملکرد
6. شنیدن صدای کلیک مانند یا ترق ترق در حین حرکت شانه
7. قفل شدن شانه (هنگامی که مفصل قفل شده و شما مجبورید به زور آن را حرکت دهید)
8. درد مداوم
9. درد شدید مفصل
10. درد شبانه یا هنگام صبح که اغلب با حرکت یا دوش آب گرم کمتر می‌شود،
11. مشکل در خواب (به خصوص هنگام خوابیدن روی طرف شانه آسیب دیده)
12. تحلیل رفتن عضلات شانه
13. شدت یافتن علائم با سرد شدن هوا

تشیخص

پزشک در صورتی که در شانه درد و تورم ببیند، تشخیص بر وجود آرتریت می‌گذارد. تشخیص ممکن است توسط معاینه فیزیکی و اشعه های x انجام گردد. آزمایشات مربوط به خون ممکن است جهت تشخیص آرتریت روماتوئید مفید باشد.

اما دیگر آزمایشات نیز ممکن است نیاز باشد. تجزیه و تحلیل مایع سینوویال مفصل شانه در تشخیص برخی از انواع آرتریت مفید خواهد بود. گرچه آرتروسکوپی اجازه مشاهده مستقیم آسیب دیدگی غضروف، تاندون و رباط را محدود می سازد، اما معمولا تنها در صورتی انجام می شود که روش ترمیمی انجام گردد.

درمان آرتریت شانه

درمان اولیه آرتریت شانه با انجام تمرینات محدوده ای انجام می‌شود. تا دامنه حرکت شانه شما تحت تأثیر قرار نگیرد و هدف این است که از، از بین رفتن شانه جلوگیری شود.
کاهش حرکت مفصل به دلیل آرتریت اغلب تدریجی است و به سختی می توان متوجه شد.

• اصلاح در شیوه زندگی

دومین روش درمانی جلوگیری از مواردی است که باعث درد شانه میشود(اجتناب از فعالیتهایی که بیشترین فشار را روی بازوها دارند ، کاهش وزن حمل شده توسط بازو و تلاش برای تغییر فعالیتهای ورزشی)

به طور کلی ، باید از هر چیزی که باعث درد میشود جلوگیری کرد به خصوص اگر درد شانه چندین روز به طول میکشد و شب ها شما را بیدار می کند.

• کنترل درد

استفاده از یخ بسیار عالیست و در صورت نیاز یک یا چند بار در روز قابل استفاده هستند.

• داروهای کنترل درد

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن یا آسپیرین می توانند مؤثر باشند. این داروها می توانند معده را تحریک کنند و بیشتر افراد باید آنها را با وعده های غذایی مصرف کنند.

• تزریق برای آرتریت شانه

در حال حاضر دو نوع تزریق وجود دارد که می تواند باعث تسکین درد آرتریت شانه شود. نوع اول کورتیزون است.

به طور معمول ، کورتیزون با یک ماده بی حس کننده مخلوط می شود که باعث تسکین درد فوری می شود و به پزشک کمک می کند که تشخیص دهد که تزریق در جای مناسب است یا خیر. مهم است که شانه را به مدت یک روز پس از تزریق یخ بگذارید.

اگرقصد جراحی را دارید چند ماه قبل از عکس گرفتن از شانه از تزریق کورتیزون خودداری کنید.

داروی دیگری که می تواند به آرتریت شانه کمک کند ، اسید هیالورونیک مصنوعی است. این ماده روان کننده طبیعی در بدن انسان است. این ماده مایع سا‌ل‌هاست که به زانوهای مفاصل تزریق می شود.
این تزریق گاهی اوقات تا دو سال به درد کمک می کند ، اما غیر معمول است که تمام درد را برای مدت طولانی از بین ببرد.

• پی آر پی

پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یک درمان نسبتا جدید است که در عرصه آرتروز روماتیسم مفصلی شانه به طور موفق مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درمان پی آر پی درمان استفاده از پلاسمای خون بیمار است که با پلاکت‌های او غنی شده است و به یک ناحیه بافت آسیب دیده تزریق می‌شود.

• درمان جراحی آرتریت شانه

اگر دردی که تجربه می کنید سبب ناتوانی شده و با گزینه های غیر جراحی کاهش نمی یابد، ممکن است که پزشک جراحی را پیشنهاد دهد.

1- آرتروسکوپی
2- تعویض مفصل شانه (آرتروپلاستی)
3- جراحی برداشتن سطوح مفصلی (Resection arthroplasty)

درمان آسیب دیدگی شانه با RICE

RICE یعنی استراحت، یخ، کمپرس کردن و ارتفاع؛ که در درمان آسیب دیدگی شانه ها بسیار مفید می باشد.

1. استراحت: حرکت دادن ناحیه صدمه دیده را به مدت ۴۸ ساعت متوقف نمایید یا کاهش دهید.
2. یخ: کیسه یخ را روی قسمت مورد نظر به مدت ۲۰ دقیقه یک مرتبه، و به اندازه ۴ الی ۸ بار در روز قرار دهید.
3. کمپرس کردن: کمپرس قسمت آسیب دیده با باندها مانند نوار الاستیک به تثبیت شانه کمک شایانی می کند. این امر ممکن است موجب کاهش تورم نیز شود.
4. ارتفاع: ناحیه صدمه دیده را بالای سطح قلبتان نگه دارید. برای این کار از یک بالش استفاده نمایید تا قسمت مورد نظر را به سمت بالا نگه دارد.

ورزش‌هایی برای آرتریت شانه

به طور کلی این ورزش‌ها باید ۲ تا ۳ بار در روز انجام شوند اما فقط به شرطی که ایجاد علائم نکنند یا باعث تشدید علائم نشوند. قاعده کلی این است که در صورت عدم تشدید علائم، ورزش‌ها باید کم کم پیشرفته‌تر شده و به ورزش‌های گسترده و پیشرفته برسند.

• فشردن تیغه‌های شانه

  در حالی که کمر خود را صاف نگه داشته‌اید، بنشینید یا بایستید. شما باید اندکی به سمت داخل متمایل شده و تیغه‌های شانه خود را به عقب برگردانید.

تیغه های شانه خود را به آرامی و تا حد ممکن به هم بچسبانید؛ تا حدی که علائم ایجاد نشود یا علائم شما تشدید نشود.

۵ ثانیه در این وضعیت باقی بمانید و این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید. شرط اصلی این است که ورزش بدون درد باشد.

• تمرینات آونگ

  این تمرین را با خم شدن به سمت جلو و در حالی که دست سالم شما روی یک میز یا نیمکت، از بدنتان پشتیبانی می‌کند آغاز کنید.

کمر خود را صاف نگه دارید و شانه‌های خود را ریلکس کنید و به آرامی بازوی آسیب دیده خود را به جلو و عقب تاب بدهید؛ تا جایی که دردی احساس نکنید این حرکت را ادامه دهید.

در حدی که صرفا یک کشش خفیف تا متوسط را احساس نمایید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید و به خاطر داشته باشید که نباید باعث ایجاد هیچ‌گونه علائم یا شدت یافتن علائم شود.

به شرط اینکه تمرین بدون درد باشد، با حرکت دادن بازو به سمت چپ و راست ورزش را تکرار کنید.

• چرخه آونگی

  با خم شدن به سمت جلو و در حالی که دست سالم شما روی یک میز یا نیمکت از بدنتان پشتیبانی می‌کند، آغاز کنید. کمر خود را صاف نگه دارید و شانه‌های خود را ریلکس کنید.

به آرامی دست آسیب دیده خود را به صورت دایره وار و در جهت عقربه های ساعت بچرخانید. تا حد امکان به نحوی این کار را انجام دهید که دردی احساس نکنید و چیزی بیشتر از یک کشش خفیف تا متوسط را احساس نکنید.

این ورزش را با حرکت دادن دست بر خلاف عقربه ساعت مجددا انجام دهید. حرکت را در هر جهت ۱۰ بار تکرار نمایید و به خاطر داشته باشید که علائم شما نباید افزایش پیدا کرده یا نمودار شوند.